Το Όνειρο ξαπόστασε
και ο Ήλιος εκοιμήθει,
μες την Αυγή που πρόβαλε
μετά από Ξενύχτι.

Τα Χρόνια που μεθύσανε
πίνοντας απ’ το μούστο,
παλιάς Γιορτής που σήμερα
αφέθηκε στο γούστο.

Νύχτες Λευκές και ατέρμονες
πλανέψαν τις Ημέρες,
και τα Σκοτάδια σκέπασαν
τα Χρώματα για μέρες.

Το Όνειρο ξαπόστασε
στου Ήλιου εκεί την πλάτη,
και η Αυγή ξεπρόβαλε
δείχνοντας κάποια Άκρη.

Ανέκφραστα περπάτησες
την άβυσσο του μίσους
και θέρισες της θύελλες
σε χρόνο του ανίσου.

Κυρίαρχη η ζωή σου
σε μια μικρή στιγμή,
π’ αγγίζει περηφάνια
σαν χρώμα που διαρκεί.

Ανέγγιχτα τα αισθήματα
διαβαίνουν την αυγή,
χαρίζοντας συναισθήματα
σε διάφανη πνοή.

Ήλιοι που δεν σκόνταψαν
στου δρόμου το σοκάκι,
φώτισαν υπέροχα
ζωής τα μύρια πάθη.

Ένα Αστέρι της Βροχής

και ένα λουλούδι Παραδείσου,

που κάνουν πάντα συντροφιά

μες την Καρδιά του Νου σου.



Τα Όνειρά σου τα όμορφα

τα Βράδια που κοιμάσαι,

όταν ανοίγει ο Ουρανός

και δίπλα του θε νάσαι.



Μια πινελιά η Σκέψη σου

στο χρώμα των ματιών σου,

εικόνα Αγιοστάλακτη

που βρίσκεται εντός σου.



Αγάπη είναι η έκφραση

στα μάτια όταν κοιτάζουν,

ο Κόσμος σου τον Κόσμο μου…

Σαν δυό σταγόνες του νερού

που αγγίζουνε το σώμα,

μοιάζει η δική σου η καρδιά

που αλλάζει σ’ ένα χρώμα.



Κι όταν λειώνουνε απ’ τα βουνά τα χιόνια

ποτάμι γίνεται η ζωή,

κι η ομορφιά της Άνοιξης

χαρίζει χελιδόνια.



Κάνε το χρόνο σου σταυρό

και διώξε του κακού τη φόρα,

πάρε στα χέρια σου Θεό

και δώσε του καλού την ώρα.



Κι ο ήχος που ακούγεται

στο θρόισμα των φύλλων,

γίνεται…