Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σεπτέμβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (3)

Λόγια δεμένα σε θηλιά

Λόγια δεμένα σε θηλιά
Κερνάς μέσα στη νύχτα
Και με δυό ψεύτικα φιλιά
Πετάς μια καληνύχτα

Φεύγεις και πάλι βιαστικά
Και με σκορπάς στ’αστέρια
Μες την καρδιά μου ξαφνικά
Της μοναξιάς μαχαίρια

Κι η αγάπη μένει μόνη
Στη δική μου αγκαλιά
Και παγώνει μες το χιόνι
Στα δικά σου τα σκαλιά

Λόγια που κόβουν τη σιωπή
Σε χίλια δυό κομμάτια
Και φέρνουν δάκρυα βροχή
Στα πικραμένα μάτια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 30 Σεπτέμβριος 2008 στις 20:18 — 4 σχόλια

Ποιο είν' εκείνο που μπορεί.....

Ποιο είν' εκείνο το γιατι
π' αγάπη αποτρέπει,
αν είναι τόσο δυνατή
να σταματά στα πρέπει.

Αγάπη που καρδιά γεννά,
εκείνη την ορίζει,
τα μη και όχι ξεπερνά,
τα πρέπει κολαντρίζει.

Ποιο είν' εκείνο που μπορεί
μια αγάπη να νικήσει
κι εκείνη να υποχωρεί
χωρίς να πολεμήσει.

Μια αγάπη που την πολεμούν
για να σωθεί παλεύει,
μεσ' από χίλιους στεναγμούς
φουντώνει κι αντρειεύει.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 28 Σεπτέμβριος 2008 στις 19:00 — 3 σχόλια

Είσαι ένα όνειρο

Είσ' ένα όνειρο με σάρκα και οστά,

τα χέρια μου απλώνω και σ' αγγίζω

κι αν η καρδιά σου δε χτυπά σωστά

είν' όταν σ' αγαπώ σου ψιθυρίζω.

Είσαι φεγγάρι που με παίρνει αγκαλιά.

ολόγιομο, το φως του μ' έχει λούσει,

μέλι στα χείλη σου η κάθε σου λαλιά,

τόσο γλυκιά δεν έχω ξανακούσει.

Είσ' ένα όνειρο τόσο αληθινό,

μα όταν φόβος μη χαθείς με ζώνει,

αλαφιασμένη μες τα μπράτσα σου ξυπνώ,

εσύ μου λες για μας πως…