μηπως νιωθεις τον φοβο μεσα σου;

αυτο που μας πουλανε

τοσο βρωμικο τοσο σκοτεινο

μηπως νιωθεις την αδικία να μας τυλιγει;

ενα αισθημα ανασφαλειας τοσο κρυο τοσο παγωμενο

ενα κρυφο αισθημα ελπιδας παντα μεσα μου υπηρχε

τοσο δυνατο που επισκιαζε τα παντα 

ακομα και το πιο σκοτεινο και αχρωμο κοσμο

δεν ξερω το μελλον

δεν ξερω το παρον

δεν ξερω το παρελθον 

ολα ειναι αλληλενδετα 

και μας…

μια πεταλουδα όμορφα πετά

τον ηλιο στα φτερα αντανακλά

ενα αερακι τοσο γλυκά φυσά

το προσωπό μου όμορφα το χτυπά

μια γλυκια μυρωδια ανοιξιατικων

λουλουδιων πιο περα ευωδιά

το πρωινό φως ζεστό με αγαλλιά

και εγω νιωθω τοση ομορφια

μια πεταλουδα όμορφη πετά

χρωματα ιριδιζοντα εκτυφλωτικά

θεέ μου που κρυβεις τοση ομορφιά;

το χορταρι πρασινο όμορφα μυριζει

σαν θαλασσα σαν κυματα στον αερα…