ΚΡΥΨΕΜΕ ΣΤΟ  ΝΟΥ  ΣΟΥ

Προσπαθώ να σε μισήσω

κι άλλο τόσο σ΄Αγαπώ

είναι  ο Ήλιος που με δένει

με του χώρου το (Θεό) . . .

Είσαι Κρίνο που Ανθίζει

μες τη βαρυχειμωνιά

και  η Αύρα σου σκορπίζει

των Αγγέλων ζεστασιά . .

Δώσε μου γλυκά τα χέρια

για να σμίξουν οι καρδιές

και ο Χρόνος να ξεφύγει

απ του Αγέρα τις πληγές  .

ΜΙΚΡΗ ΣΙΩΠΗ





Ο ήλιος βούτηξε στην αέναη θάλασσα της νύχτας ..

Πέτρωσαν τα χαμόγελα των παιδιών…

Ο αγέρας προσκύνησε τη χαρμολύπη.

Το τίποτα ανασηκώθηκε από τη μικρή-μεγάλη θέση του ..

Το ξαφνικό γονάτισε μπροστά στην ησυχία του πανδαμάτορος χρόνου…

Ένας ήχος ξάφνιασε με την ηχώ του τον εαυτό του που αναγεννήθηκε..

Η σιωπή ένοιωσε στο πλάϊ της την δημιουργική ηρεμία.

Η χαρά έσμιξε με τη ριζοβόλω θέση του χώρου…

ΟΙ  ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ

Ένα το Χελιδόνι

και οι δρόμοι είναι πολλοί

την Άνοιξη σαν φέρει

σε τούτη τη Ζωή . .

Και αν στο Μυαλό κοιτάξης

που είναι του χρόνου η Καρδιά

το Πνεύμα θα (Δικάσεις)

χωρίς την ξεγνοιασιά . . .

Μίλα μου τ΄ απόβραδο

χωρίς την Προσμονή

να νοιώσω πιο Αγέροχος

χωρίς την εμμονή . .

Πάρε απ΄το χέρι μου πηλό

και φτιάξε δύο Κρίνα

να…

Χρώματα σε ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Χρώματα σε Συνήθεια

στου Αέναου την Αλήθεια

μικρές Πηγές Ενόρασης

και του Δρόμου εκεί Συμπόρευσης . . .

Μες του Ουρανού το Άγγιγμα

που κλείνει δυό σταγόνες

σε ενός Χορού το Όνειρο

που αφήνει δυό Χειμώνες ,

να νοιώσουνε περήφανοι

μιας Άνοιξης που κτώνται . .

Μικρό το Κατευώδιο

μιας Πλάνης που χωρίζει

ενός Ανθού τον Αναστεναγμό

και μιας Αυγής που…

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ

Στης  Δόξας  την Ανάσταση

Προσκυνητές του  Κόσμου

στου  Έρεβους το Διάσελο

και της Πνοής σου Φως (μου) . . .

Πρώτη Ζωή στο Έναυσμα

μιας Χάρις που μετράει . .

και  του Σωστού που  Φλέγεται

και από Έρωτα μεθάει .

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ  ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ! .

ΚΡΑΤΑΙΑ  Η  ΓΝΩΣΗ

Ανέμελα  ξεκούρασες

του Ήλιου την Ελπίδα

σαν Όνειρο που ξέφυγε

στου Σύμπαντος την  Πατρίδα . . . .

Κραταιά η Γνώση

που αφέθηκε στου  Χρόνου την Διάνοια

σαν Πνεύμα που Δοξάσθηκε

στου Όλου την Συνάφεια . . . ! )

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ







Τι κι αν δεν σ’ αντάμωσα

εσένανε θυμάμαι,

ρίχνω βαθιά μια πινελιά στη σκέψη σου

και πάλι σε θυμάμαι.



Είναι ο χώρος που ‘σβησε

στο λίγο από τα ίχνη,

ένα κομμάτι μοναχά

εκείνο που δεν σε δείχνει..



Μέσα σε μια απόφαση

χωράνε δύο σκέψεις,

είναι του ανέμου η μια φορά

κινούμενη από ζήλια,

και είναι η άλλη της καρδιάς

που ζει απ’ την ελπίδα.…

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ !







Είναι ο Χρόνος (φυλακή)

κι ο χώρος που μεγαλώνει,

όταν ξυπνάς τα πρωϊνά

κι ο Αέρας σε μαλώνει.

Φτάχνεις καφέ να πιείς γλυκό

κι η γεύση είναι χάλια

κοιτάς το χρώμα της ζωής

και γίνεται βεντάλια.

Κάνεις δυο βήματα μπροστά

και ένα βήμα πίσω

για να προλάβεις με χορό

του Ονείρου να μεθύσω΄

να πιώ τ' Αθάνατο Νερό

απ' την πηγή που ρέει,

και να κατέβω…

ΔΟΞΑΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ





Στα πέτρινα Χρόνια που Άνθισαν

δίνοντας τον ανέγγιχτο καρπό της Λαχτάρας..

Μια Αναμονή αταλάντευτη στο χρόνο

με μια υπομονή που χάρηκε τη Γέννηση της

μέσα από τον ιστό της Αναγέννησης…

Φως απ’ το Σύμπαν που πεθύμησε τα χρόνια του,

το Σκοτάδι που δάγκωσε στο αχνό-φέγγισμα

του φεγγαριού την ουρά του..

Ένας κομήτης άφησε τον εαυτό του στην τροχιά του Σύμπαντος,

για μια συνάντηση με το…

Ω Σ Α Ν Ν Α





Σαν τα Βουνά Ψηλά

είναι τα εμπόδια Τώρα,

μιας Χαραυγής Προσκύνημα

σε Δύσκολου Καιρού την Ώρα.



Τι κι αν Στοιχειώσανε οι Ευχές

μπροστά απ’ το Σκοτάδι,

οι Προσευχές Κινήσανε

και Πάτησαν τον ΆΔΗ .



Ξεπέρασαν τα Σύνορα

της Κόλασης τα Εμπόδια,

με των Αγγέλων Ωσαννά

και του (θεού) Ευχολόγια.



Άνοιξαν Διάπλατα

οι Πόρτες Παραδείσου,

και τα Όνειρα Ευχήθηκαν…