Αιώνια συγγραφή
Επί χαρτοπετσέτας
Η σκηνή της οπερέττας
Κόβει την αναπνοή
Αλλά ο νους μου δεν νοεί
Και η καρδιά που συγχωρεί
Σε θέλει πάλι
Ώ Μούσα,
Να τιναχτεί
Με τον θεό μου παρούσα

Σκόπιμο μάλλον δεν θα ήταν

να φας ολόκληρη την πίττα

ούτε βεβαίως να υποφέρεις

απ΄αυτό πού΄χεις μα δεν το ξέρεις.



Προς τούτο λιγάκι προσγειώσου

κοίτα καλά τον εαυτό σου

με τη ματιά που κατρακυλά

λες κι είχε πάνω της περιττά κιλά.



Αλλά σταμάτα στο τέλος της αβύσσου

καθώς γίνεται στεντόρεια η φωνή σου

σα νά 'πεσε στου ήλιου το τηγάνι

ενώ η πράξη σου μοιάζει με τρυπάνι

που ανοίγει δρόμο στον αγέρα.



Ωστόσο η… Συνέχεια

Στην παραζαλη
χαμένο το κεφάλι
και του δεσμού το στέμμα
κόκκινο σαν το αίμα
εκεί που οι άλλοι
κοιτάζουν τη φιάλη
για να προβάλλει ο θεός
σαν την αιθάλη
και σα πολύχρωμος καπνός.

Εχω ωραία λόγια και μαύρα κομπολόγια
και χόρτο μαγικό.
Τα θέλω όλα παντού οικώ
Ξεπουλάω-Προσδεθείτε
για ν' απογειωθείτε
δράμα της στιγμής
ειμαστε και είστε
πνεύμα της εποχής.

Στο μαγικο χαλί μου
πετώ με την καλή μου
σε πολιτειες και χωριά.
Κι ας είν φθινοπωριά,
η χαρά μου είναι μεγάλη
και γαληνεύει την καρδιά.

Χαλί μου μαγικό μου
κράτα το μυστικό μου
και πάμε ιπτάμενοι παντού.
Στα μέρη του άφαντου
χωρίς κακό και ζάλη
ο κόσμος πορτοκάλι.

Αχ μαγικό χαλί μου
σ'απλώνω στην αυλή μου
στον ισκιο, στην ψυχή μου-
μαζί θα πάμε πάλι
σε μια πτήση μεγάλη
σα βαρεθούμε αυτό το χάλι...