ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΟΥ ΛΙΓΑΚΙ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Η ζωή μου μακριά σου είναι θάνατος αργός
και χωρίς την αγκαλιά σου είμαι ζωντανός νεκρός
πόσο θέλω τα φιλιά σου που γυρεύω σαν τρελός
κι ειν΄ εντός μου η σκιά σου δεύτερός μου εαυτός.

Λίγη δείξε μου αγάπη κι απ’ του νου σου το κιτάπι
μένανε να μη με σβήνεις
κι αν ποτέ μού πεις αντίο σ’ ένα φρόκαλο στο κρύο
σημασία δεν θα δίνεις.

Χαμογέλα μου λιγάκι να μην πίνω πια φαρμάκι
και χολή γουλιά- γουλιά
γλύκανέ μου το σαράκι που’ χω μέσα στην καρδιά
να μην είμαι σαν τα «ράκη» που’ χουν σίδερα βαριά.
Απ’ της γης έλα την άκρη μη με πνίγεις μες στο δάκρυ,
φέγγε μου στη συννεφιά.

Σ’ένα δρόμο μ’ αποκλίσεις συνεχώς παραστρατώ
κοίτα με να με διαλύσεις σε κομμάτια χίλια δυό
ξύπνα μου τις αναμνήσεις που με ζώσανε σωρό
το κορμί μου να σκορπίσεις στης ψυχής σου το γιαλό.

Λίγη δείξε μου αγάπη κι απ’ του νου σου το κιτάπι
μένανε να μη με σβήνεις
κι αν ποτέ μού πεις αντίο σ’ ένα φρόκαλο στο κρύο
σημασία δεν θα δίνεις.

Χαμογέλα μου λιγάκι να μην πίνω πια φαρμάκι
και χολή γουλιά- γουλιά
γλύκανέ μου το σαράκι που’ χω μέσα στην καρδιά
να μην είμαι σαν τα «ράκη» που’ χουν σίδερα βαριά.
Απ’ της γης έλα την άκρη μη με πνίγεις μες στο δάκρυ
φέγγε μου στη συννεφιά.