Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Υετός ...

*

Νοιώθω να αναβλύζουν από μέσα μου
παφλάζοντας αιώνιες εικόνες ,
ήχοι που ρέουν και πανάρχαιες μορφές
θαλασσινές οσμές ... του είναι μου λειμώνες .

Το πνεύμα μου ως υετός ανάλαφρο
σαν μαραμπού με χάρη φτερουγίζει ,
δειλά πορεύεται με αδελφές ψυχές
περήφανα τον ήλιο ατενίζει .

Κι είναι στιγμές που η καρδιά μου χάνεται
με την ζωή τρελλά ερωτευμένη ,
η σάρκα μου στυγνά το πνεύμα μάχεται
ολόκληρη ζωή κομματιασμένη .

Θανάσιμο αμάρτημα η έπαρση
ο φθόνος ... η οργη ... και η λαγνεία ,
παρών - απών ο εαυτός μου προσπάθει
την προσεχή να διώξει τιμωρία .

Χαιρέκα οι δαίμονες μου συνενούν
την ύπαρξή μου δόλια ελέγχουν ,
πρόστυχα βλέμματα ...ανίερες φωνές
οι ρότες μου προορισμό δεν έχουν .

* * *

Όταν ζεις με φαντάσματα , ψάχνεις πάντοτε για εκείνη την αλήθεια που θα σε λυτρώσει.

Αλήθεια πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;

Salalah Port - Ομάν
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009 <> 21 : 00

Προβολές: 32

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 15 Ιανουάριος 2010 στις 13:06: Κι είναι στιγμές που η καρδιά μου χάνεται
με την ζωή τρελλά ερωτευμένη ,
η σάρκα μου στυγνά το πνεύμα μάχεται
ολόκληρη ζωή κομματιασμένη .

Πρώτο φίλε Γιάννη.....