Θα παραγγείλω
μια αγκαλιά ζεστή,
μια χούφτα φιλιά
φιλήδονα,
δυο χέρια γύρω μου
τρυφερά,
δυό μάτια να φυλάν
τον ύπνο μου.
Και θα στραφώ
στου νου μου
το πλευρό.
Θα χωθώ
στην αγκαλιά σου,
στο αυτί μου
θα ακούω
την καρδιά σου
να μου ψιθυρίζει,
την ανάσα σου
να με νανουρίζει,
το σώμα σου
να με δροσίζει.
Παραισθησιογόνου
ζάλη, η Αφή σου.
Μετάξι τα χέρια σου
ανάμεσα στα
μαλλιά μου.
Μετάξι το χάδι σου
πάνω στο
πρόσωπό μου.
Το χάδι σου
μετάξι,
μετάξι που χαράσσει
την επιδερμίδα μου.
Το σχήμα σου,
μ' έκαψε.
Τρεις Λέξεις
μόνο.
Τρικυμία
στο Πνεύμα,
τρικυμία
Ψυχής θαλπωρή,
ζεστή,
γλυκιά,
εύηχη τρικυμία.
Τρικυμία
αγκάλιασμα ψυχών,
τρικυμία
που απλώνει
μούδιασμα οργασμικό
στα σωθικά,
που ζει
λεπτά, ώρες
εντός μας,
που σταυρώνει
ανάσες μας
αφού τις κομματιάσει,
για να αναγεννηθούν
εκ νέου.
Απομακρύνομαι
από τις Λέξεις,
για να ανακάμψουν
τα σωθικά,
να ορθοποδίσει
το σώμα,
με φίλους, γνωστούς
και άγνωστους
να συναναστραφώ,
ντυμένη χαμόγελο.
Τριαντάφυλλο Ιεριχούς
ψυχή τε και σώματι,
στεγνό, περιπλεγμένο,
ερημικό,
επιστρέφω
ώσπου τις Λέξεις σου
κοιτώ,
τις λούζομαι
νερό στο σώμα μου
και πάλι,
εκ νέου
ανοίγω.
Τα μονοπάτια
που τα λόγια μας
περπάτησαν,
κανείς δεν θα βαδίσει.
Οι ωκεανοί
που οι Λέξεις μας
ταξίδεψαν,
στερέψανε.
Ο αέρας
που τις άκουσε,
βουβάθηκε.
Τ' αγρίμια
σίγασαν.
Σπόρος
οι μουσικές Λέξεις,
μέσα στο
άυλο ταξίδι
των ψυχών μας,
τήξη και σύμμειξη
αέναη γεννήσαν.
Πώς ταξιδέψανε
μέσα σε
δευτερόλεπτα,
χιλιάδες μίλια;
Τρεις Λέξεις
μόνο.
Τα πουλιά
αφουγκράζονται,
τα σύννεφα
ντύθηκαν χρώματα,
και η Ψυχή σου
μύρο.
Αγίασμα
την πότισα,
για να με
κοινωνήσεις.
Εσύ,
έδωσες μορφή
στις Λέξεις μου.
Εσύ,
τους έδωσες
σχήμα.
Χορογραφία
μυστική κατάθεσες
στο όνειρό μου.
Έτσι τώρα,
οι Λέξεις μου
χορεύουν.
Χορεύουν
χορό περιστρεφόμενο,
και
ανατριχιάζουν,
όπως ανατριχιάζει
όποιος βλέπει
Δερβίση
να τρυπιέται.
Σε Σένα που επέμενες, να με διαβάσεις
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά