Λακωνικής στιχομυθίας Μεθερμήνευση

[Έλλη]

Μυστική στιχομυθία
άρχισε μεταξύ μας,
όχι δια ασήμαντου
αφορμής.
Ξεκίνησε απρόσμενα,
προσεκτικά, σιγά,
ώσπου,
μέσα από αυτό
το παίγνιο
που εξέθρεφε
δειλά
τα όνειρά μας,

βρέθηκα να
εγκυμονώ
τον Έρωτά σου.
Τον Ερωτά σου,
που μέσα μου
συνέλαβα,
για να του εμφυσήσω
πνοή,
ζωή,
διάρκεια.

Έγινα Φάρος
που σε οδήγησε
στα βάθια
του είναι μου,
όπου ο ίδιος
βρέθηκες
Οχυρό,
έτοιμο να κατακτηθεί.

Η πηγή μου
που ζωντανή
ανάβλυζε,
ενώθηκε απόκρυφα
με την δική σου.

...

Όπου τα χείλια σου
ακούμπισες,
κρατήρες ηφαιστείου
μου άνοιξες,
έτοιμου
να εκραγεί.

Το ηφαίστειο
εγώ,
η λάβα του
εσύ,
πυρακτωθήκαμε.
Πάνω από τις
στάχτες
τις παλιές μας,
δυό φοίνικες
με τα φτερά
πλεγμένα
σε ένα σώμα
γεννηθήκαμε.

Η εξακόντιση
είσαι μέσα μου,
κι εγώ
η έκρηξη
η δική σου.
Ολόκληροι,
σε ηφαιστειογενή
τοπία
μεταμορφωθήκαμε,
με ζωντανούς κρατήρες,
μεστούς
πύρινης,
θε'ι'κής
ανάγκης.

Στους μηρούς μου,
άνθισαν
από τα χάδια σου
λουλούδια
φωτιάς,
ποτισμένα
το λευκό σου.
΄Εγιναν
κοιτίδες,
για να βουλιάζουν
μέσα τους
οι καρδιές
μας.

Πηγή αστείρευτη
τα χείλια σου
πάνω μου,
δρόμους
μας χάραξαν,
για να βρεθούμε
μέσα σε
λαβύρινθους,
που φύονται
παρθενικά δέντρα,
Πλήρωσης.

Βαπτιστήκαμε
με έρωτα
λυτρωτικό.

Τρέμουν
τα χέρια μου,
σαν αλλόφρονης
βροχής
ξεφάντωμα,
και εσύ
στης μέθης
την Μέθεξη όλος.
Το όνομά μου,
Προσευχή σιωπηλή
στα χείλια σου.
Το όνομά σου,
Όρθρος
στα δικά μου.

Σύμφωνα, φωνήεντα,
κατρακυλούν
από τις γλώσσες μας,
κουλουριάζονται,
λύνουν, απλώνουν,
αποκαλύπτουν
κόσμους ανεξερεύνητους
και για τους δυό μας.

Λάλος Πόθος
αθόρυβος.
Ιερή τελετή
τα φιλιά μας,
σκιρτούν σκίρτηματα
έμπλεης εξάντλησης.

Η φωνή μου
άηχη
σχηματίζει
το όνομά σου,
αναταραχή
και τέρψη
στο κέντρο
της ψυχής μου.

Σεισμική δόνηση
το όνομά μου
μέσα σου,
σε κατακρεούργησε.

....
Τα μάτια μου
δεν θα αποστρέψω
μέσα
από τα δικά σου.
Αν κινηθώ
θα διαλυθούμε.
Πανάρχαια εικόνα,
αργής,
βασανιστικής,
ταλάντευσης.

Παρατεταμένη
λύτρωση,
σε παράστημα
λυγμού
αμφοτέρωθεν.
Το σώμα του ενός
τύμβος του άλλου.

Ριγεί το ΄Απειρο.

Είμαι ο άγγελός σου.
Είσαι ο θάνατός μου.

Θα σηκωθώ,
για να ταφώ
από τώρα,
στις αυλακιές
των χεριών σου.

[Ειρήνη]

Το ηφαίστειο
εγώ,
η λάβα του
εσύ,
πυρακτωθήκαμε

Ηφαίστειο, λάβα Έλλη μου!!!!!!!!!!!Υπέροχο!!!!!
καλημέρα!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
Αλλα οχι Λακωνικο!!!
Γεια σου Ελλη

[Μαίρη]

Η φωνή μου
άηχη
σχηματίζει
το όνομά σου,
αναταραχή
και τέρψη
στο κέντρο
της ψυχής μου.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έλλη μου, η φωνή μου άηχη....
καλησπέρα!