*ο στερημένος, ελλιπής, έρημος
**το κρεβάτι, κλίνη, φωλιά
================
Η γυναίκα με την βέρα
στην ευνή.
Προσεκτικά σηκώνεσαι
καταμεσής την νύχτα,
αιωρήσαι στο δωμάτιο,
βγαίνεις στον κήπο.
Καλοκαίριασε.
Ανάβεις τσιγάρο.
Αχνό φως,
λευκής σκληρής
λάμπας
κάπου κοντά σου,
φωτίζει
Επιθυμίες - ανεπιθύμητες.
Απομακρύνεσαι.
Μοσχομυρίζει
η μνήμη σου
από την οπτασία της,
ντυμένη διάφανα.
Τα μάτια της,
ανεμίζουν
μέσα στα φυλλώματα
του ελαιώνα.
Τα χείλια της,
ακροβατούν
πάνω στα κάγκελα
μπροστά σου.
Ἀλγος.
Άλγος - αλγεινό
σε βαραίνει.
Κινείσαι ασυναίσθητα
για να το διώξεις,
ο καπνός σου καίει
τα πνευμόνια. Μάταιο.
Όλα τα ψέματα
η απροσπάθεια,
τα ΄αν΄ και τα ΄δεν΄
θηλιά τυλιγμένη
στην μνήμη σου,
έτοιμη να την πνίξουν.
Λυγμός εσωτερικός.
Γιατί. Γιατί δεν
ήσουν εσύ εκείνος
που άναψε
μέσα της
το υπάρχον
φως;
Γιατί
δεν προσπάθησες καν
να κρατήσεις ζωντανή
τη φωτιά
που ζούσε
εντός της;
Aπόγνωση.
"Μίλα μου",
σου έλεγε.
"Μίλησέ μου,
για να αντέξω
την δύσοσμη
αδιαφορία,
να μη φύγω".
Δεν την πίστεψες.
Σου έφυγε.
Πάνω σε μαύρο άλογο
καβάλα, καλπάζει
Μαυροφορούσα
η Νοσταλγία σου
μέσα στον κήπο.
Σουβλίζει η Απόγνωση.
Το τσιγάρο
σου καίει
τα δἀχτυλα.
Στιγμιαία συνέρχεσαι.
Υποτροπιάζουσα
η εικόνα της.
Κλείνεις
τα μάτια σου
να την αποφύγεις.
Δεν θέλεις.
Θέλεις.
Δεν μπορείς, δεν κάνει.
Μα πρέπει.
Είναι εδώ.
Δεύτερο τσιγάρο.
Η ευνή ξυπνάει,
αναρωτιέται,
σε ψάχνει.
"Ας μείνει
έξω από το σώμα μου
αυτή την ώρα..",
σκέφτεσαι.
Σε πλησιάζει.
Της χαμολελάς.
Πάλι ψέματα.
Πάλι κρύβεσαι.
Μυστικά,
ξέρει την Αλήθεια.
Φανερά,
σε κάθε νέο σας
παρόν,
υποδύεται
την ανίδεη.
Θέλει
να σε πιστέψει.
Αλλιώς,
με ποιά
αξιοπρέπεια
να γυρίσει,
για να ζήσει
στην φωλιά;
Απελπισία.
Μπροστά
το κατανοητό
ψέμα.
Πίσω,
η ανυπόφορα ανελέητη
γι' αυτήν
Αλήθεια.
Προκάτ αναλήθειες.
Πειθαρχείς.
Έμαθες πια
να κρύβεσαι,
να κυριαρχείς
επί του εαυτού σου.
Νομίζεις.
Μέσα στον
ύπνο σου
μισολιγόθυμος,
ψιθύρισες
το όνομά της.
Τα φυτά
του κήπου σου
οργίασαν
από την
εύγυρη γύρη
των αρσενικών.
Χορός
θηλυκού σαξόφωνου
η μνήμη σου,
λικνίζεται
στους ρυθμούς της,
που σου ρήμαξαν
τοπίο.
ΙΙ.
Σου έφυγε.
Εσύ πίσω
σε μία ζωή
φαινομενικής
άνεσης,
που όζει
ευτυχίες ξένες.
Ευτυχίες,
που τις
της στερήθηκες
εκούσια.
Αποπληρώνεις.
Ταξίδια
όλων των ειδών
που δεν ταξίδεψες
μαζί της.
Σινικά Τείχη
που δεν πατήσανε
τα πόδια σας.
Σφίγγες,
που δεν λύσατε
από κοινού.
Κολοσσαία
που δεν
θαυμάσατε
ο ένας μέσα
από τα μάτια
της άλλης.
¨Οζει
όλες τις
γλυκιές σιωπές,
που μακριά της
κακοφόρμισαν.
Η τιμωρία σου βέβαιη
ΙΙΙ.
Τα μάτια σου,
βλέπουν
μέσα
από το δικό μου
κρανίο.
Οι νευρώνες
του εγκεφάλου σου,
συνάπτουν συνάψεις
που γονιμοποιούνται
μέσα
στον δικό μου
εγκέφαλο.
Η αναπνοή σου,
ζει
μέσα
στούς δικούς μου
πνεύμονες.
Η καρδιά σου,
χτυπάει
μέσα
στο δικό μου
στήθος.
Eξαργύρωση Ύβρις :
Δεν θα είμαι
κοντά σου
όταν με θες.
Θα είμαι
κοντά σου,
θές δεν θές.
Ήσυχη,
μετά από αυτό,
μπορώ τώρα
να αλλάξω
Σύμπαν.
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά