Ένας ξενιτεμένος ανθρακωρύχος

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Αφιερώνεται στους Έλληνες μετανάστες που εργάστηκαν
κατά το παρελθόν στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου.

Μες στου Βελγίου τις στοές η φτώχεια μ’ έχει οδηγήσει
Η ζωή μου τώρα σαν τη φλόγα στο καντήλι τρεμοπαίζει
Η μαύρη σκιά του Χάρου σε κάθε μου βήμα με ακολουθεί
Το πιστολέτο στην ψυχή μου τεράστια γούβα έχει ανοίξει.

Το πρόσωπό μου σαν το λευκό χαρτί μουντζαλωμένο
Η ανάσα μου απ’ την αιωρούμενη ανθρακόσκονη βαριά
Η ζέστη αφόρητη το τυραγνισμένο μου κορμί πυρώνει
Τα κόκαλά μου εδώ θ’ αφήσω στην άσπλαχνη την ξενιτιά.

[ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ]

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΙΣΙΔΩΡΕ,,,,ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΗ////

[ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ]

Ωραια αφιερωση μπραβο !!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Παρα πολυ ωραιο!!!

[ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Πολύ δυνατό το αφιέρωμα Ισίδωρε!!!!!!

[Μίνα]

Το πρόσωπό μου σαν το λευκό χαρτί μουντζαλωμένο
Πολυ ομορφο!!!

[Χωρολάτρης]

Πόνος!..Απλά Πόνος και Ξενιτειά!

[M alive s]

Απόδημη πληγή,υπογράφει.