Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ενθυμήματα...

Που 'ναι 'κείνα τα μάρμαρα

τα 'ματοβαμμένα,

που 'χαν τον ήλιο για τροφή,

που 'χαν προσκέφαλο το λόγο.

Αυτά τα 'πνεαν και τα διατηρούσαν

γράφοντας κ' ξαναγράφοντας τα ριζικά τους.

Ο ήλιος παράμεινε ο ίδιος, ο λόγος, όμως,

χάθηκε...

στην αναζήτηση.

Χιλιάδες χρόνια 'ψάχναν και γύρευαν τη γραφή

του λόγου, την ποιητική του λόγου, την προσαρμογή του λόγου.

Εκεί, στα μαρμάρινα ενθυμήματα σκάλιζε ο νεανίας τ' όνομά του

σα να 'ξερε ότι οι γιοι του θα 'ρθουν και θα πατήσουν

'κει που πάτησε και στάθηκε

'κει που κοίταξε τον ίδιο ήλιο

'κει που πήγε και 'τρεξε

και 'ριχνε τα βήματα βαριά και δυνατά

να ταράσσεται κ' να σείεται η γης

και το χώμα να αναπηδά σα να θέλει να δείξει τη χαρά του.

'Κει να πας να 'κουμπήσεις με τα δάχτυλα

'κείνο το μάρμαρο...

να πατήσεις

'κείνο το χώμα...

κ' έπειτα τρέξε γρήγορα και δυνατά

κ' αφού κοπιάσεις...

στάσου,

ανασήκωσε το βλέμμα σου ψηλά να δεις τον ήλιο

κ' ύστερα γύρνα και 'δες τη ρότα που 'γραψες

Προβολές: 36

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 8 Μάιος 2011 στις 0:13: Σαν να ακούω τα μάρμαρα να μιλάνε Ηλία.....!!!!

Δυνατό το ποίημά σου!!!!

Καλώς όρισες!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 8 Μάιος 2011 στις 14:11: καλώς όρισες Ηλία και καλή συνέχεια.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Μάιος 2011 στις 14:14: Παρα πολυ καλο!!!

Καλως ηρθες!!!

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 9 Μάιος 2011 στις 17:26: 'Κει να πας να 'κουμπήσεις με τα δάχτυλα

'κείνο το μάρμαρο...

να πατήσεις

'κείνο το χώμα... με ένθερμη περιγραφή, μετουσιώνεις ανάγλυφα τα περασμένα μεγαλεία σε δραματικά σημερινά αδιέξοδα!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 10 Μάιος 2011 στις 10:18: .
Πολύ ωραίο !!!!!!!!

Την καλημέρα μου !

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 10 Μάιος 2011 στις 15:16: Θαυμάσιο ............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό Απόγευμα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!