ΧΡΩΜΑΤΑ

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

 

 

Διώξε το κόκκινο που ζει

Λυκόφως που ανασαίνει,

πάρε το άσπρο που φορεί

η αυγή όταν προβαίνει.

Κρύψε το κίτρινο κρυφά

χωρίς ν’ αγγίξεις χώμα,

πάρε ρουμπίνι που γελά

ατού λογισμού την ώρα.

Άνοιξε ρόδο που ανθεί

χωρίς να βρεις την άκρη

σαν παραμύθι που αρχινά

από χέρι παιδιού που γράφει.

Κλείσε το μαύρο που έμεινε

χωρίς να δεις πιο πίσω

το γκρι που απόμεινε χλωμό

σε κάποιας γωνιάς τον ίσκιο.

Το θαλασσί που γέλασε

σαν βγήκε η αυγούλα

Δροσοσταλιά που έκλαψε

αγγίζοντας ραχούλα.

Και όταν πολύχρωμο έφθασε

του Ήλιου τ’ ανηφόρι

τότε η λάμψη έδωσε

Ζωή πίσω από την όψη.

Διώξε το κόκκινο

πάρε το άσπρο

κλείσε το μαύρο

άνοιξε το πολύχρωμο

και άπλωσε το γαλάζιο.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

καλημερα

[Stigmi]

Τι ωραία χρώματα !!!

Τι ωραίο Ποιήμα!!!

Την καλημέρα μου

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Τα έχω χαμένα από τις περιδινήσεις των χρωμάτων !!!!!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου!

[Ειρήνη]

Πολύ-πολύ ωραίο!!!

 

Καλημέρα Κωνσταντίνε!