ΑΠΟΨΕ ΝΥΧΤΩΣΕ ΝΩΡΙΣ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Απόψε νύχτωσε νωρίς στης μοναξιάς μου το λημέρι
δεν με χωράει πια η γης με τόσα πού’ χω υποφέρει.
Απόψε νύχτωσε νωρίς, εργάτες πάνε στο νυχτέρι
και μες στα βάθη της ψυχής χαρά δεν έχω μα μαχαίρι.

Τις ώρες τούτες σε ζητώ και σε θυμάμαι
ο κόσμος άγριο θεριό και πώς φοβάμαι!
Κοντά μου έλα να σε δω όπου και νά’ μαι
χωρίς εσένα στο πλευρό να μην κοιμάμαι,
γι’ αυτό τα χέρια σου γιαλό να γείρω κάμε.

Ο πόνος μού’ γινε βαρύς και κόμπο έδεσε το στόμα,
σαν σε κελί της φυλακής ψυχορραγώ σε κρύο στρώμα.
Ο πόνος μού’ γινε βαρύς κι είν’ οι αισθήσεις μου σε κώμα
απ’ τα φαρμάκια της ζωής μες σ’ ένα ναρκωμένο σώμα.

Τις ώρες τούτες σε ζητώ και σε θυμάμαι
ο κόσμος άγριο θεριό και πώς φοβάμαι!
Κοντά μου έλα να σε δω όπου και νά’ μαι
χωρίς εσένα στο πλευρό να μην κοιμάμαι,
γι’ αυτό τα χέρια σου γιαλό να γείρω κάμε.