Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Μας κλέβουν τον ιδρώτα
στις πλάτες μας χτυπούν ταμπούρλα
γιατί μας θεωρούνε βούρλα
και χαϊβάνια πρώτα.
Μας κλέβουν το φαΐ μας
και μας αρμέγουν σαν γελάδα
δεν αγαπάνε την Ελλάδα
μονάχα το πουγγί μας.

Του Έθνους τους πατέρες
να δούμε πρέπει στις κρεμάλες
και να τους ρίχνουμε ροχάλες,
για νά’ρθουν άσπρες μέρες
για μας τους δύστυχους πεινάλες.
Χωρίς σταλιά αγάπη
τον έχουν το λαό για δούλο
και τον σιχαίνονται σαν μούλο,
θα γίνει τάφος τους η κάλπη
κι ευθύς θα πάρουνε τον πούλο.

Την ψήφο μας ζητάνε
σαν να ζητάνε τη ζωή μας
δεν λογαριάζουν τη φωνή μας
και μας περιφρονάνε.
Αρχίζουν τις ρεκλάμες
ψηλά τα χέρια τους σηκώνουν
μας δείχνουν σαν να μας μουντζώνουν
και με τις δυο παλάμες.

Του Έθνους τους πατέρες
να δούμε πρέπει στις κρεμάλες
και να τους ρίχνουμε ροχάλες,
για νά’ρθουν άσπρες μέρες
για μας τους δύστυχους πεινάλες.
Χωρίς σταλιά αγάπη
τον έχουν το λαό για δούλο
και τον σιχαίνονται σαν μούλο
θα γίνει τάφος τους η κάλπη
κι ευθύς θα πάρουνε τον πούλο.