ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΟ ΤΑΣΑΚΙ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Πώς βάσταξες μωράκι μου και μ’ άφησες στ’ αγέρι
και σ’ έχω για σαράκι μου χειμώνα καλοκαίρι;
Πού νά’ ριξες τα δίχτυα σου αλλού για νά’ βρεις σκέπη,
ποιος θα' ναι στα ξενύχτια σου τα μάτια σου να βλέπει ;

Παρά τα χτυποκάρδια μου μπροστά στα σκαλοπάτια σου
ερείπιο του δρόμου
στα μαύρα τα σκοτάδια μου δεν μού’ δωσες τα μάτια σου
για φάρο κι οδηγό μου.

Μού’ χεις κόψει τα φτερά μου, τρέχουν δάκρυα ποτάμι
που δεν μού’ δειξες λιγάκι πως μ' αγάπησες.
Πέταξες τα όνειρά μου που για σένα έχω κάμει
σαν τσιγάρο στο τασάκι που δεν κάπνισες.

Για πες μου πώς το μπόρεσες τα πάντα να γκρεμίσεις
και γρήγορα προχώρησες την πόρτα να μου κλείσεις ;
Πώς και δεν με λυπήθηκες που μ’ έβλεπες να κλαίω
και τώρα που μ’ αρνήθηκες στο χάος καταρρέω.

Παρά τα χτυποκάρδια μου μπροστά στα σκαλοπάτια σου
ερείπιο του δρόμου
στα μαύρα τα σκοτάδια μου δεν μού’ δωσες τα μάτια σου
για φάρο κι οδηγό μου.

Μού’ χεις κόψει τα φτερά μου, τρέχουν δάκρυα ποτάμι
που δεν μού’ δειξες λιγάκι πως μ' αγάπησες.
Πέταξες τα όνειρά μου που για σένα έχω κάμει
σαν τσιγάρο στο τασάκι που δεν κάπνισες.