ΣΑΝ ΛΑΒΑ ΚΡΑΚΑΤΟΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Όταν θα πάρεις σύνταξη και πας στο Κινσινάου
οι Μολδαβές θα παίρνουνε τα ευρώ σου λάου-λάου
και θα απομείνεις σκέλεθρο, σαν πτώμα στο Νταχάου.
Τεχνίτριες στο πλάνεμα και στου έρωτα παιχνίδια
με χέρια που είναι μέγγενες, με μια ψυχή από φίδια
στο βούρκο θα σε σέρνουνε με βλέμματα λεπίδια.

Για αυτό κατά τη γνώμη μου μεμιάς να πάρεις δρόμο
προτού βρεθείς σε υπόνομο με ζωγραφισμένο τρόμο
με τις πληγές αμέτρητες και εξάρθρωση στον ώμο.
Να πας θα σε συμβούλευα στην όμορφη Χαβάη
να πίνεις τα κοκτέιλς σου « ντάκιρι» και « μάι τάι»
σε μιας ξωθιάς να χάνεσαι στων κόρφων της τα χάη.

Η Χαβανέζα η μάγισσα με θέλγητρα και μάγια
θα τραγουδάει δίπλα σου τραγούδια με « χαβάγια »
που θα σε ταξιδεύουνε στου ονείρου τα μουράγια.
Κοιτάζοντας τα μάτια της τα αμάλαγα κι αθώα
γεμάτος από αισθήματα μες στη καρδιά σου αθρόα
στα ουράνια θα εκρήγνυσαι σαν λάβα Κρακατόα.

Σε τούτο το αρχιπέλαγος αν θες να ευημερήσεις
τη μορφονιά επιβάλλεται βασίλισσα να ντύσεις,
μαργαριτάρια σε σειρές στα πόδια της να αφήσεις.
Και θα απομείνεις μόνος σου και με άδειο πορτοφόλι
εξόριστος και ναυαγός σε μια μικρούλα ατόλλη
και για τη ζήση σου θα κλαις συντρίμμια που έγινε όλη.

Μα πιο καλά θα σου έλεγα να αράξεις στην Ελλάδα
που χάρες έχει ασύγκριτες και όλη την ομορφάδα
και θα τη βρεις δεν γίνεται καμιά τρελή « φρεγάδα»
να έχει κορμί σαν άγαλμα, να μοιάζει με την Τούνη
με κάτι πόδια ατέλειωτα σε γόβες με τακούνι
να κάνει στο περπάτημα να τρίζει το καντούνι.

Όμως και αυτή στο πλάνεμα θα μοιάζει με σειρήνα
με τη φωνή της πιο γλυκιά και από την καρδερίνα
και ας κάνει με το βλέμμα της να ανθίζουνε τα κρίνα.
θα το ήθελε με τον τρόπο της να σε έχει του χεριού της
και να είσαι στα πλοκάμια της μωρός γεροξεκούτης
πανάξιος κατακτητής του « ξεροπηγαδιού» της.

Καθώς μες στο σεντόνι της θα γίνεται καμίνι
θα ψάχνει μες στην τσέπη σου για κάνα μπικικίνι
και θα σε αφήσει απένταρο χαμένο σε μια δίνη.
Από την καταφρόνια της τα πράγματα θα πάρεις
σαν να είσαι αλητάμπουρας, φτωχός και χλεμπονιάρης,
ένα κλαδί στην άσφαλτο που το φυσά βαρδάρης.

Για αυτό για το συμφέρον σου δεν κάθεσαι στ’ αυγά σου
τα χρόνια σου διαβήκανε και δεν περνά η μπογιά σου
από όλα τούτα τέλειωνε για να έχεις την υγειά σου,
αφού στον γυναικόκοσμο δεν θα έχεις πλέον ρέντα
και θα είσαι από τα σάψαλα και τα ραμολιμέντα
στου καφενέ την άκρια με τάβλι και κουβέντα.

Αυτά θα σε συμβούλευα παλιόφιλε Γρηγόρη
κι αν δεν τα ενστερνιστείς κι αλλού τραβήξεις πλώρη
θα σε ξεπουπουλιάσουνε πουλάδες σαν κοκόρι.
Κι αντί για τρυφερόλογα και χάδια της αγάπης
πού περπατάς για πρόσεχε, να μη βρεθεί χασάπης
και σου αλώσει τα οπίσθια σαν άγριος σατράπης.

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Καλημέρα σας.

Αυτή τη σάτιρα την έγραψα για την συνταξιοδότηση ενός συναδέλφου, μετά από συζήτηση που είχαμε στο γραφείο μεταξύ συναδέλφων και του ήδη συνταξιούχου συναδέλφου- όντας ο ίδιος γεροντοπαλλήκαρο- σχετικά με τα σχέδιά του και εμπνεόμενος από αυτή τη συζήτηση, έγραψα αυτό το ποίημα σε μορφή σάτιρας.