ΣΕ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΑΝΙΣΟΠΕΔΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Της καρδιάς μας τα λάφυρα ψεγάδια και χαρίσματα
ανοιγμένα παράθυρα στων ανέμων τα πείσματα.
Μας παρέχουν την ώθηση ν’ ανεβούμε στον Πήγασο
μια κατάρα, μια φώτιση σ’ ένα πάθος ασίγαστο.

Παντού βρίθουν στρατόπεδα με ψυχών κρεματόρια
όπου κάτι παλιόπαιδα τραγουδούν ορατόρια.
Κει στης τούνδρας τα οικόπεδα δεν βάζει ο χάροντας όρια
σε Άουσβιτς ανισόπεδα με υπάρξεις άυλα μόρια.

Ύστερα απ’ την επώαση τ’ ανεγκέφαλα μιάσματα
μας πετούν στην ακρόαση μέχρι του Άδη τα χάσματα.
Βόρβορος από κόλαση μες σ’ αυτόν τον Παράδεισο,
καρδιές μύριες σ’ εκκόλαψη για ταξίδι στην άβυσσο.

Περνούν σαν σε παρέλαση νυχτιές, μέρες άχαρες
κι η ζωή μας ανέραστη χωρίς γλυκές ζάχαρες.
Βρώμικοι καραγκιόζηδες σε σανίδια υπαίθρια
ολετήρες οντότητες πού’ χουν όπλα ολέθρια.

Παντού βρίθουν στρατόπεδα με ψυχών κρεματόρια
όπου κάτι παλιόπαιδα τραγουδούν ορατόρια.
Κει στης τούνδρας τα οικόπεδα δεν βάζει ο χάροντας όρια
σε Άουσβιτς ανισόπεδα με υπάρξεις άυλα μόρια.