Όλυμπος

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΟΛΥΜΠΟΣ

«ο κόσμος μας συνεχώς βαθαίνει,

καθώς πολλά γίνονται ορατά και τ’ αόρατα πληθαίνουν»

 

 

Εκεί στο τόπο όπου γεννήθηκα

στην απάνω γη των κρατερών,             

των αεικίνητων,

εκεί όπου η θάλασσα σμίγει

με την άλλη Θάλασσα

γλαφυρά τα πέρατα

ντυμένα πορφύρα

περιστέρια ελεύθερα

υπερόβια τα οράματα.

 

 

Εκεί γεννήθηκα, στο αμυδρό

και η ομορφιά μεγαλείο,

εκεί που θρύλος και πνεύμα

έσμιξαν και να η ουσία.              

Εκεί πορθήθηκαν τα πρόσκαιρα

και οι αρετές μεστώσαν

εκεί όπου πάντα ο ουρανός

 χάνεται στον άλλον Ουρανό.

 

 

Εκείνος ο τόπος

καθώς άλλος δεν υπάρχει

εκεί όπου τα πρώτα λόγια

βγήκαν κραυγές θηρίου.

 

 

Σ’ αυτό τον τόπο

όπου γεννήθηκα

ποτέ δεν έζησα

να δω την ψυχή μου

με μάτια ανθρώπου.

 

 

Εκεί όπου γεννήθηκα

αλήθεια κανείς, μα κανείς

τον άνεμο της να πιάσει

ή να μετρήσει δεν μπορεί

μήτε με πνεύμονες

μήτε με βράγχια

μήτε με δόγματα.

Παράδοξα όλα ας ακούγονται

κι αντίδοξα φαινόμενα

που δε μοιάζουν με γήινα

ούτε μ’ αλλόκοτα.

 

 

Αγέννητα τα πάντα πληθαίνουν,

νέα τα πλείστα αποθαίνουν,

αντάμα η ζωή και η θανή

από τον ίδιο κόρφο βροτοί

κι αθάνατοι βυζαίνουν.

 

 

Εκεί στο τόπο όπου γεννήθηκα

το φως μου, το σκοτάδι μου εκεί,

ολάκερος Όλυμπος δικός μου,

το εδώ μου η απάνω γης 

η απάνω γης των κρατερών, των αεικίνητων.

 

 

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

αλήθεια βρε έρμη πατρίδα, πως θα σε πάμε προς στον Όλυμπο

αφού είμαστε γεμάτοι δογματισμό και ιδεοληψίες; και σαρκασμό για ότι οι Ολύμπιοι μας κληροδότησαν;