Άτλας

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

Άρπα της Έρεβος τ’ αδράχτι και τον αργαλειό

Γνέσε του Ήλιου τις αχτίδες

Ύφανε τα οράματα, να λαμπυρίσει το δέρας

Άντλησε τ’ άπλυτα νερά από του Ωκεανού

τα σωθικά

Πόζευξε τις μακάριες Εσπερίδες, την Εστία

την Αρέθουσα την Αίγλη την Ερύθεια

Σμίξε μαζί τους ακαιρόσκοπα

Άφοβα περπάτα μέσα στους άστατους

κόσμους των ονείρων

Προσπέλασε τ’ άδυτα σε παστρικά ξεφώτια πάτα

Βρυχήσου στα αόρατα φαράγγια τ’ Ουρανού

Της φωνής η ηχώ βροχή καθαρτήρια να πέσει

Αφείδωλα η Γαία να πιεί, άχνα να βγει θωπεμένη

Να μερέψει ο πρώιμος βλαστός, ν’ αδρύνει

Άνοιξε, βγες έξω από τη ψυχή, ακροβάτησε

καταπράυνε την, αιθέριο ταξιδιάρη σε θέλει

Το ταξίδι θα την ωριμάσει, ο νόστος θα την

Απελευθερώσει

Να μεστώσει η υδρόγειος στους ώμους σου

Έτοιμος, καθάριος πια το δρόμο να πάρεις

για το αιώνιο δάσος με τ’ ατάραχα δέντρα

Στους άγιους Δελφούς η Ιέρεια θα σε προϋπαντήσει:

«Πύθιε Άτλαντα χρησμό κράξε μας, νούσιμο»

«Δελφίνα Ιέρεια, σε κιβούρι κανένας Άτλαντας

δε χωρά».

[Nefeli riga]

Ύφανε τα οράματα, να λαμπυρίσει το δέρας.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!Πόσο ωραίο.!!!