Αρχή

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΑΡΧΗ

Ξύπνησα το πρωί κι ήτανε σκοτάδι πηκτό.                                                                                         

Ανέβηκα στο φάρο της αυλής μου, τον θεόρατο.

Το σκότος ανέβλυζε γλυκύ, γεμάτο γαλήνη.

Κεί πέρα είδα τ’ απέραντα βάθη τα τόσο γνωστά.

 

Δίχως πυξίδα ταξίδεψα στο αθέατο πέρας,

σε ορμάνια υποχθόνια κι άβατα, υπεργαλαξιακά,

σε λεωφόρους πασίγνωστες και γεμάτες, κοσμοπολίτικες,

σε αχειροποίητους κόσμους και εμβρυακούς, άδητους.

 

Ξύπνησα το πρωί κι ήτανε σκοτάδι πηκτό.

Ανέβηκα σε λέμβο «αγνώστου» νηολογίου

μα δεν άκουσα καν θόρυβο απ’ το μηχανοστάσι.           

Δύναμη το Δέος κι έσπρωχνε, το ‘δα το Δέος,

 

ο Καπετάνιος, με φανό θυέλλης στην αγκαλιά του.       

Σκοτεινό, γλυκύ ανέβλυζε το φως, το πρώτο.

Σα μ’ είδε σταμάτησε, ήρεμα μου ψιθύρισε:

«μάτια! δε χρειάζονται μάτια σε τούτο το σκότος».

 

Τα ‘δα τα ψιθυρίσματα, πλήθος φωτεινά καραβάκια,

στο πέλαγος σου Σύμπαν, άπειρα εωσφόρα μαντάτα.

Πόσο μ’ αρέσει εδώ στην ατάραχη έρημο, στο ήρεμο Χάος

δίχως πυξίδα, δίχως μάτια, στη πρώρα μονάχος!

                   

                                                            Ανδρέας Παλαιόσοφος

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

αρχή, αυτό που είναι πριν τη βιολογική γέννηση. είναι κάτω-κάτω, βαθιά μέσα στη μνήμη του κάθε τι.