Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Εγώ …

*
Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής
με ύφος βλοσυρό και οργισμένος,
κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά
τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος.

Αίφνης εννόησα ποιος είμαι τελικά
τι με κρατάει δέσμιο του έλους,
πως χάθηκαν τόσα ιδανικά ...
το ρόλο μου στη φύση επιτέλους.

Είμαι λοιπόν ένας δειλός ... κοινός θνητός,
στου κόσμου τη ροή μιά μετριότης,
της ιστορίας ο μεγάλος ουραγός
που θα ξεχάσει η αιωνιότης.

Ο ισοβίτης των πέντε ωκεανών
στην ρύμη των καιρών παραδομένος,
αληταράς των οργισμένων θαλασσών
στου χρόνου τα υπόγεια χαμένος.

Οιωνοσκόπος περασμένων εποχών ...
τυχοδιώκτης κάλπικων λαφύρων,
εγκλωβισμένος στην οδό των ενοχών
συλλέκτης ανεκπλήρωτων ονείρων.

* * *

Εάν η επιστροφή του Οδυσσέα, διαρκούσε δέκα μονάχα χρόνια αντί για είκοσι που διήρκεσε, οι εμπειρίες του μαζί με τα πολύτιμα δώρα που θα έφερνε πίσω, επιστρέφοντας στην Ιθάκη, θα ήτανε ... κατά πολύ λιγότερα από τα μισά ...

M/V ANASSA / Κυριακή 5 Ιουλίου 2009.
Κάπου στον Ινδικό προς Κίνα.

Προβολές: 56

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 2 μέλη

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Οκτώβριος 2013 στις 1:03: *

Θα μάθεις περισσότερα, εάν μπαρκάρεις μιά φορά με ένα παλιό καράβι,
παρά εάν διαβάσεις και αποστηθίσεις όλα τα ημερολόγιά του ...

Αλήθεια, πόσα καλοκαίρια πέρασαν ... θυμάσαι άραγε; ...