Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ωχρή περγαμηνή ...

*
Ένοιωθες θλίψη ... βυθιζόσουν στο κενό ...
κι είδα στα μάτια σου τόση απελπισία ...
πως καλλιέργησες την κάθε σου αξία; …
ποιος προκαθόρισε το όριο στενό; ...

Φυλακισμένο στις νεανικές ορμές ...
ένα κορμί, μιά φυλακή ... ένοχες σκέψεις ...
θέλεις παράφορα το βλέμμα σου να στρέψεις
να μακρυνθείς απ τους σκορπιούς και τις οχιές.

Είχα τα θέλω μου ... κρυμμένα σε σπηλιές
από του δάσκαλου το χέρι ραβδισμένα ...
κι απ` του γονιού τα χείλη αφορισμένα ...
το μίσος μπόλιαζε κρυφά τις εμμονές.

Δειλά το Φως ... ήρθε ο καιρός που έψαξε
τον ήλιο κοίταξε κατάματα με θάρρος ...
είναι στιγμές που η ψυχή γίνεται φάρος
βρίσκοντας την αναλαμπή που έχασε.

Λεπτό το δέρμα σου ... ωχρή περγαμηνή
στα δάχτυλά σου της αφής οι αμαρτίες ...
λαθραία έζησα σε φαύλες πολιτείες
κάθε στιγμή μου ... και ανάγκη ταπεινή.

* * *

Εκείνο που σε τελματώνει δεν είναι η παχιά λάσπη του βάλτου ...
αλλά το ότι εξακολουθείς να παραμένεις εκεί μέσα, στάσιμος ...
διστάζοντας να κάνεις το επόμενο βήμα μπρος ...
και να ξεκολλήσεις το πόδι σου …

Αλήθεια πόσα καλοκαίρια πέρασαν ... θυμάσαι άραγε ;

M/V ANNA MARIA / Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013 <> 18:00 LT (UTC-8)
Κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό, προς το Prince Rupert & Vancouver, Canada.

Προβολές: 55

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 2 μέλη

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Οκτώβριος 2013 στις 2:49: *

Ψυχής κατάθεση ... τα μάτια που υγραίνει ...
το βλέμμα χάνεται ... πλανιέται στο κενό ...
εξομολόγηση στον Ιησού Χριστό ...
με τις στιγμές μας ... η ζωή καμβά υφαίνει ...

........................................................................

Δειλά σου κράτησα το χέρι κάποιο βράδι ...
και μου ψιθύρισες όλα τα μυστικά σου ...
τα προδομένα ... της ψυχής τα μυστικά σου ...
πολλά δεν ζήταγες ... στοργής κλεμμένο χάδι ...

Να είστε πάντα καλά!