Το ζεϊμπέκικο του Μακρυγιάννη

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

 

 

Βραδιάζει στα Εφτάνησα,
νυχτώνει στο Μοριά,
φυσάει βοριάς στα Γιάννενα,
νοτιάς στον Πειραιά...
Καμίνια, Ξάνθη, Κέρκυρα,
Κρήτη, Καλαμαριά,
η μάνα χάνει το παιδί
και το παιδί πεινά.

 

Στέκει η Ελλάδα σαν παλιά
αρχόντισσα κυρά ,
ξυπόλυτη στα παρδαλά
τα ρούχα τα φτωχά,
την προίκα της μπαλώνει
μ’ ένα παλιό βελόνι,
δακρύζει, βαλαντώνει,
ποτέ της δεν τελειώνει,
όσο και να μπαλώνει...

Ο Μακρυγιάννης στο Μυστρά,
χορεύει ζεμπεκιά,
τρεις Ευρωπαίοι τού πετούν
εφτά χρυσά φλουριά,
τα δένει γύρω στο λαιμό,
φουντάρει στον Ισθμό,
η μάνα χάνει το παιδί
κι ο κόσμος το μυαλό...

στίχοι : Γιώργος Νικολακάκος - Άγγελος Παπαγεωργίου
μουσική - ερμηνεία : Άγγελος Παπαγεωργίου

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Την καλημερα μου με αλλο ενα τραγουδακι!

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Γιώργο-Άγγελε σάστισα !

Στην αρχή ανατρίχιασα, μετά ήθελα να κλάψω ... τώρα θέλω να χορέψω ζειμπέκικο !

Α, ρε παιδιά τι γράψατε !!!!!!!!!!!!!!!! ... μα ποιός ακούει άραγε ; .........

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πολλά τραγούδια άκουσα Στρατηγέ το ένα καλύτερο από το άλλο πολλά μπράβο σας.

Είχατε φόρτο εργασίας οπότε ............κάποιος δικαιολογείται.

Εκείνη η καρέκλα στον κήπο περιμένει.

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Ιδιαίτερο !!! Λαικότατο και δυνατό!!!  Μπράβο σας!