Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΠΟΔΡΑΣΗ

Αποκοιμησε την μνημη
Περπατησε στο ονειρο
Μην βλεπεις
Μην νιωθεις
Μονο επιβιωσε
Κλεισε τα ματια
Κλαψε τις λεξεις του μελανιου στο παγωμενο χαρτι
Ξεχασε τις λαμψεις της φωνης
Αναισθητοποιησε την καρδια να μην νιωθει τα δηλητηρια
Καψε τους φοβους της
Ζησε σαν αυτοματο
Μονο για να χαμογελας στο κενο
Μονο για να επιβιωσεις
Κλεισε τα ματια
Ξεχασε τις ματιες που μαχαιρωνουν
Ζησε με το μισο μονο
Περπατησε μεσα στην νυχτα για να ξεφυγεις…

Προβολές: 52

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 4 μέλη

< Προηγούμενη καταχώριση

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 19 Φεβρουάριος 2013 στις 0:03: χτες αναχωρηση,σημερα αποδραση...

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 19 Φεβρουάριος 2013 στις 14:27: Πολύ Καλό!!!

Σχόλιο από τον/την CHristalia στις 19 Φεβρουάριος 2013 στις 15:20: Η απόδραση που μας περισγράφεις μας καταντά ζωντανούς νεκρούς.. οδηγούμαστε στην πλήξη... Γι' αυτό ας μείνουμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή με όσα έχει... ακόμα και με τα δηλητήρια....

όμορφο το ποίημα σου!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Φεβρουάριος 2013 στις 16:41: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 20 Φεβρουάριος 2013 στις 23:12: σας ευχαριστω!

συμφωνω Κρυσταλλια.δεν προτεινω κατι τετοιο απλα μου το προτειναν αλλοι και ...ξεχειλισα

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 21 Φεβρουάριος 2013 στις 14:05: Όλα είναι σχετικά, είναι φορές που θέλεις να επιλέξεις να μείνεις και να αγωνιστείς αλλά από την άλλη η φυγή, η απόδραση φαντάζει ως η καλύτερη λύση. Έχει σημασία η οπτική γωνία της παρατήρησης των γεγονότων και φυσικά η προσωπική στάση του καθενός.........