Αναχωρηση

[morsecode]

περναει ο καιρος ασκοπα πανω από την ψυχη που αγρυπναει
περναει ο καιρος κι η μελαγχολια ντυνεται τα σκουρα ρουχα της
να φυγω από την απογοητευση
να φυγει από το στομα μου η γευση της σταχτης
ν’αποδρασω από την ναρκη που είναι το συνωνυμο της ταξης
περασε το καλοκαιρι ,το φθινοπωρο κι ο χειμωνας
περνουν κι οι ωρες κουφιες
καμμια αφιξη δεν ειδε η καρδια μου,μονο αναμονες σε αιθουσες χλωμες
να φυγω από την θλιψη
να φυγει η πικρα των αδειων πρωινων
ν’αποδρασω μεσα στην αταξια της καρδιας μου
ν’απομακρυνθω γρηγορα από την αγωνια και την στηθαγχη
να σωπασει ο παγωμενος μοναχικος ανεμος που ουρλιαζει
ν’αναχωρησουν οι θυμησες των νεκρων ερωτων
να σβησουν οι ηχοι των αχρωμων φιλιων
να φυγω μακρια σου
να κλειδωσω και να χασω τα κλειδια
και να ξεχασω τον δρομο…

[NO]

Του φευγιού και τούτο, δεν είναι μια απλή αναχώρηση αλλά μια καθ' όλα απόδραση από τα πάντα και κυρίως από την καθημερινότητα και την συνήθεια. Αν είναι να φύγεις κάντο ποιητή, αρκεί να πετάξεις σε έναν κατάδικο σου ουρανό και με τα δικά σου φτερά. Αλλά κάντο όμορφα όπως το έγραψες!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[morsecode]

σας ευχαριστω γαι τα καλα σας λογια

σ'ευχαριστω για την ευχη και την παροτρυνση Αφωνε Κραζοντα