ΒΕΝΤΕΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

[NO]

Σε ένα φόρουμ μια βραδιά κρυφά απ’ την συμβία

μπήκα να πω τον πόνο μου να βρω παρηγοριά

να πω την ψυχολογική, που δέχομαι την βία

να βρω λιγάκι θαλπωρή, να διώξω τον Βοριά

 

Να πω αυτό που έπαθα σε ένα ταβερνείο

που την κυρά μου κέρασα -μα δίχως πορτοφόλι-

κι όταν εκείνη πλήρωσε τα πήρε στο κρανίο

μα λύκοι γίναν’ να με φαν οι συμφουρίτες όλοι

 

Η μια είπε θα μ’ άφηνε, στο μαγαζί αμανάτι

να πλένω πιάτα βρώμικα και της κουζίνας σκεύη

κι η άλλη το κρανίο μου με πείσμα με γινάτι

σαν σουρωτήρι θα ’κανε,.. ποιος τάχα με πιστεύει;

 

Κι ενώ είπα την γλύτωσα με τούτα και με τ’ άλλα

ήρθε κι ο Χρήστος που ’χαμε από παλιά βεντέτες

την σύζυγο να συγχαρεί, της έταξε ρεγάλα

κι αν τα διαβάσει σκέφτηκα, ναι θα με κόψει φέτες

 

Είπε λοιπόν αυτολεξεί και μ’ έκανε κομμάτια   

“Φέρτε την τσούπρα καταδώ είναι σπουδαία φίλη”

με γέλια διθυραμβικά,….. με δάκρυα στα μάτια

συνέχισε πως μ’ “έκανε ………στο μαγαζί ρεζίλι”

 

Όλα τα λόγια του φωτιά, το είπε το ’χει γράψει 

“και χάρηκα και γέλασα με τούτη δω τη φόλα”

λέει χωρίς να νοιάζεται η μάνα μου αν κλάψει

“και θα γελάω συνεχώς μέχρι να δω ρομπόλα.”

 

“Θα την τρατάρω και γλυκό θα έχω και γκοφρέτα”

μετά εξακολούθησε….το άχτι του να βγάζει

“γιατί έχω με τον Κράζοντα από παλιά βεντέτα”…

στο πλάι είδα ξαφνικά, την τσούπρα να διαβάζει

 

Το στόμα λίγο άνοιξα,… μα πριν ολοκληρώσω

το δάχτυλο της κόλλησε στα χείλη της με χάρη

το βλέμμα της το όμορφο μ’ έκανε να παγώσω

η γη ας με κατάπινε, βαθειά της να με πάρει

 

Χρήστο η βεντέτα ζωντανή θα ήθελα να μείνει

μα η τσούπρα μου σε διάβασε και ευθύς έβαλε βέτο

είπε του Χρήστου μην κολλάς, σερσέμη και χαμίνι

να μην σε πιάσω απ’ τον γιακά, απ’ το λαιμό, το πέτο

 

Κι είπε δεν ξέρω αν εσύ μαζί του πιεις  ρομπόλα

κι άμα μαζί καπνίσετε και κάποια σιγαρέτα

μα πρόσεξε να θυμηθείς πρώτο και πάνω απ’ όλα   

να μην ξεχάσεις, σαν τον δεις, να πάρεις την γκοφρέτα

 

Να γλυκαθώ από αυτή, κι απ’ τα γλυκά του λόγια

κι εγώ θα στείλω μποναμά γλυκό που φτιάχνω μήλο

και του κιμπάρη δώσε του κι αυτά τα κομπολόγια

να ξέρει πως τον θεωρώ παντοτινό μου φίλο

 

Χρήστο η βεντέτα ζωντανή και είναι και θα μείνει

ψεύτικα τάζω στην κυρά, το ζόρι να περάσω

ίσως θαρρείς πως γλύτωσες, μα η φωτιά δεν σβήνει

και το κρασί που έταξα,  θα δεις θα το κεράσω.

 

 

Το αυθεντικό του Χρήστου

Φέρτε την τσούπρα καταδώ είναι σπουδαία φίλη

που έκανε τον Άφωνο στο μαγαζί ρεζίλι

θα την τρατάρω και γλυκό θα έχω και γκοφρέτα

γιατί έχω με τον Κράζοντα από παλιά βεντέτα

και χάρηκα και γέλασα με τούτη δω τη φόλα

και θα γελάω συνεχώς μέχρι να δω ρομπόλα.

 

 

[NO]

Μην πάρεις πίσω τίποτα, αχ φίλε μου καλέ

ας την βεντέτα ανοικτή μιας κι έχει χαβαλέ

ας κάνουμε ανακωχή αντίκρυ να περάσει

ο άμαχος ο πληθυσμός που ο τρόμος έχει πιάσει

 

Μα πριν να πιούμε τσίπουρο θα πιούμε την ρομπόλα

πρώτος εγώ την έταξα βρε φίλε, όλα κι όλα

σπάω αλλιώς ανακωχή και τα τουφέκια πιάνω

κι ορκίζομαι να πολεμώ ωσότου να πεθάνω

 

Όσο για το ρεζίλεμα πια πέρασε και πάει

μα όποτε το σκέφτομαι ακόμα με πονάει

μα τι μου γράφεις διεθνώς πως έγινα ρεζίλι;

Λυγίζουνε τα γόνατα ξεράθηκαν τα χείλη

 

Ξύπνια ακόμα κάθετε η άμοιρη Τασία;

εμένα η γυναίκα μου κοιμάται, ..αφασία

ανάθεμα το στόμα μου, μην πω το ριζικό μου

εδώ είμαι Ελένη μου, κατούραγα μωρό μου

 

(Ψιθυριστά και υπόκωφα: Γεια σου γεια σου, τα λέμε……. σσσσσσσσς)

[NO]

Ειρήνη πόσο χαίρομαι που ’σαι ακόμα εδώ

μα φύγε με τις φίλες σου, να τρέχετε σκυφτές

μην σε γελά η ανακωχή και ότι τραγουδώ  

ελεύθεροι υπάρχουνε ακόμα σκοπευτές