ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ

[NO]

Προχθές που ήταν Σάββατο, κι ήταν ωραία μέρα  

είπα την όμορφη κυρά, για δείπνο να καλέσω      

σε μια ταβέρνα λαϊκή  που έκανε πρεμιέρα  

την τύχη μου αλόγιστα, είπα να προκαλέσω 

 

Κυρά μου να ’σαι όμορφη, να είσαι καλλονή    

βάψου στολίσου φόρεσε τα πιο καλά σου ρούχα 

χτενίσου αγγελόμορφη απ’ την παραμονή           

και στα μαλλιά χρυσόσκονη να ρίξεις φωσφορούχα 

 

Έτσι της είπα κι έκανε, τα μάγια της και πάλι  

και έγινε σαν την θωρείς, να χάνεις το μυαλό σου

σαν ουρανός με ξαστεριά άστραφτε το κεφάλι    

και να ξεχνάς σε έκανε την πίστη, τον θεό σου 

 

Ανέβηκε στη μηχανή με νάζι και με χάρη 

και σε λιγάκι μπήκαμε στο νέο μαγαζάκι  

ο σερβιτόρος έτρεξε την κάπα της να πάρει 

κι έμεινε η πεντάμορφη με το λινό μπλουζάκι

 

Κι είπα αμέσως κάπελα, μου μύρισε κυνήγι 

ό,τι έχεις καλλίτερο ρίξε πάνω στη θράκα    

πάρε τεφτέρι και χαρτί και πιάσε το μολύβι 

λίγο κρασί για δοκιμή δώσ’ μου να κάνω τράκα 

 

Σαν ήρθανε τα κρέατα, ορεκτικά σαλάτες    

και το τραπέζι έγινε, να μη χωράει μήλο      

σταμάτα είπε η κυρά, τρόμαξαν κι οι πελάτες

εγώ όμως επέμενα κι άλλα να παραγγείλω     

 

Κι όσα πολλά κι αν φάγαμε μείνανε άλλα τόσα  

και σόδα είπα φέρτε μου, λίγο να ξεφουσκώσω 

το μάτι μου αχόρταγο, μα μούδιασε η γλώσσα   

του σερβιτόρου φώναξα πως θέλω να πληρώσω

 

Μελάνιασα, κιτρίνισα, το νούμερο μεγάλο       

έγινα μοβ σαν πρόσεξα πως με κοιτούσαν όλοι

αυτό είναι κατάθεση, και δεν σας είπα τ' άλλο 

πως το χειρότερο που λες, δεν είχα πορτοφόλι 

 

Με μιας το στόμα στέγνωσε, κόπηκε η ανάσα 

και άρχισα σαν τον χαζό να ξεροκαταπίνω      

η σόδα μες το στόμα μου έμοιαζε με ποτάσα  

έβαζα χίλια στο μυαλό, σκεφτόμουν τι θα γίνω

 

Όλες τις τσέπες έψαξα, την κάπα, το σακάκι    

το παντελόνι το χακί, ως και την πουκαμίσα        

το βλέμμα έριξα στη γη κοιτούσα το πλακάκι      

σαν η κυρά μου πλήρωσε, πώς να τη βλέπω ίσα;  

 

Στον δρόμο τώρα τι να πω που την ντροπή να διώξει 

είπα καλά δεν ήτανε; Θέλεις να ξανά πάμε;      

μα μακριά της θα 'θελε νομίζω να με σπρώξει   

κι ’πε “εσύ δεν παίζεσαι, τι τάχα να μιλάμε”     

 

Το χώμα ν’ άνοιγε βαθιά, τη μούρη μου να βάλω       

κι ο Χάροντας το πνεύμα μου στη γη να παραδώσει  

σαν είπε η πεντάμορφη, “χωρίς να σε προσβάλω,    

ας ήταν ο πανάγαθος, …φώτιση να σου δώσει”.      

 

Πάμε της είπα κούκλα μου και παγωτό κερνάω

κι η λογική δεν πρόσταξε "το στόμα τώρα ράψε"

μου πε τα λόγια άχρηστα, τι να σου απαντάω.....

πάρε μια τσίχλα να μασάς και να μιλάς πια πάψε.

 

Δ.Β.Κ.  

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ ωραίο !!!!!

Αφού τόσα κεράστηκες 

Πού τα `χες τα φιλιά σου

Για να σου πεί και φωναχτά 

Χαλάλι τα λεφτά μου...

[Βαιος Μεταξογιεννης]

[Παντελής]

τρακαδόρος μεταξύ αγαπημένων προσώπων δεν είναι ντροπή, μα να μη το παρακάνουμε.

[Ειρήνη]

Εκεί που πήγες, στην κερά, για να πουλήσεις μούρη ένα κανονικότατο έγινες πατσαβούρι. Εσύ δεν είχες χορτασμό του χορτασμού μπαγάσα κι ένα ρεζίλι των σκυλιών έγινες μες τη μάσα. Φέρε και φέρε σαν αγάς πρόσταζες τα γκαρσόνια από το γάλα του πουλιού μέχρι και μακαρόνια. Όταν το αντιλήφτηκες πως έλειπαν τα μάτσα να σ' έβλεπα μες τον ιδρώ να κάνεις πλούτσα πλάτσα. Αφού μέσα στις τσέπες σου δεν βρήκες ένα κάτι εγώ στη θέση της κεράς θα σ' άφηνα αμανάτι. Εκεί μέσα στα μαγεριά πιάτα να πλένεις έως να γίνει η απόσβεση,αμάν αμάν,στο χρέος.

[alter ego#--ξινή]

Με τρέλα χαχα

Αφού με τον αγλέουρα την έκανες ταράτσα ανάστροφη και βολική  σου 'ρθε μετά η μπάτσα. Στη θέση της θα σ' έπαιρνα λοιπόν αλά μπρατσέτα, να φας το ξύλο της χρονιάς, μέσα στην τουαλέτα.

Τα πιάτα το κρανίο σου 

θα 'καναν σουρωτήρι

να μη σου πω η γλώσσα μου

τι θα σου είχε σύρει.

[NO]

Φίλε μου Τάσο θα ’πρεπε να ήσουνα σιμά μου

να μου ’δινες την συμβουλή ή δανεικά λεφτά

προτού τα κάνω θάλασσα να πεις για τα φιλιά μου

και πριν γεράσω από ντροπή, χρόνια σχεδόν επτά

 

Γρηγόρη μου σε ευχαριστώ, και Παντελή μαζί σου

μία βδομάδα άφωνο……. με άφησε Παυλίνα

μα αν της πάρω την χρυσή κάτσε και συλλογίσου

εγώ θα βγάλω την χρυσή καλή μου Κωνσταντίνα

  

Ωραίο ήταν Βάιε το λογοπαίγνιο σου

μα η Ειρήνη να με δει πεθύμησε σαν σκλάβο

κι αν alter ego σοβαρά πάρω το χωρατό σου

πρέπει να πάω στον παπά γοργά να μεταλάβω

 

Με τρέλα είπε και σωστά παιδιά η alter ego

μόνο αυτή απόμεινε τ’ άλλα μας τα ’χουν πάρει

θαρρώ την έχω αρκετή σ’ αυτό και σας προτρέπω

μήπως του κόσμου οι τρελοί πετάξουν το σαμάρι

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Ωραιο το χιουμορ σου!!!

καλημερα

[Nick Renito]

Ασπάζομαι το σχόλιο της Ειρήνης!..Το ίδιο θα έλεγα κι εγώ!..

Καλημέρα!..

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Φέρτε την τσούπρα καταδώ είναι σπουδαία φίλη

που έκανε τον Άφωνο στο μαγαζί ρεζίλι

θα την τρατάρω και γλυκό θα έχω και γκοφρέτα

γιατί έχω με τον Κράζοντα από παλιά βεντέτα

και χάρηκα και γέλασα με τούτη δω τη φόλα

και θα γελάω συνεχώς μέχρι να δω ρομπόλα.

[NO]

Γιώργο πολύ σ' ευχαριστώ που βρίσκεις χιούμορ νάχω

της πιο σκληροπυρηνικής την θέση πήρες Νίκο

βαρύ λοιπόν αμάρτημα τέτοιας ποινής να λάχω

με κρίνετε, τι κι αν με σας στους ποιητές ανήκω 

 

Χρήστο η βεντέτα ζωντανή ήτανε και θα μείνει

μα η τσούπρα μου σε διάβασε και τώρα έχω ζόρι

σπεύδω να γράψω απάντηση και ότι θέλει ας γίνει

κι αν πρέπει παίρνω τα βουνά και τα ψηλά τα όρη

 

Σημ: Το ποίημα - σχόλιο σου αυτό Χρήστο θα γίνει αφορμή της δεύτερης βεντέτας μας. :) :)