μὴ βουβαθεῖτε.
Μὴ σηκώνεστε, καθῆστε,
- δὲν μὲ νοιάζει! Κι' ἀσεβῆστε.
Εἶμ' ἐδῶ γιὰ τὸ καλό σας,
ὡς διδάσκαλος τῆς Γλώσσας.
Ὅσας κραυγὰς κι' ἄν ἀκούσω,
λεκτικό μου θἆναι λοῦσο·
θὰ τὰς σημειώσω μὲ πάθος
- ...ἔστω κι' ἄν τὰς πεῖτε λάθος.
Ὁ Ποιητὴς ὅλα τ' ἀκούει,
- τὄχει τοῦτο δὰ... τὸ χούι!
Ὅμως ξέρει νὰ διαλέγει
ὅ,τι τὴν καρδιά σας φλέγει.
Καὶ σᾶς τὸ ξαναγυρίζει...
- ἔχει νοῦ καὶ λαναρίζει -
σὲ πεζὸ καὶ σὲ στιχάκια,
σὰν μυράνθιστα κλαδάκια.
Μὴ σηκώνεστε, καθῆστε,
ἀφοῦ δὲν φορολογεῖστε.
Ὁ Ποιητὴς εἶναι μαζύ σας,
μοναξιᾶς του κηρυχθείσας.
Ὅσα γράφει, τ' ἀνασταίνει,
μὲ τὴν πέννα του ταμένη
στῆς Ἁγιᾶς Γλώσσας τὴ χάρη,
ποὺ τὸν ἔχει ξαγοράρη.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά