Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ

[ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ]

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ

σαν την είδε ο κουρσάρος χάθηκε στη μπλε ματιά της

σκάλα ρίχνει η γοργόνα τα ολόχρυσα μαλλιά της

σπαρματσέτο το φεγγάρι , μιά αδειάζει μιά γεμίζει

τις πυκνές της βλεφαρίδες γέρνει εκείνη και δακρύζει

πάνω στο φιλί της τάζει , τ' άρματα του Ποσειδώνα

το χρυσό του ήλιου τάσι στο κεφάλι της κορόνα

στης ανατολής τα βάθη απλωθήκαν τα μαντάτα

εκατό γαλέρες φτάσαν με φλουριά Κωνσταντινάτα

δεν ματάγινε άλλος γάμος τέτοιος μες στην οικουμένη

να 'χει η νύφη ουρά ψαριού , με αστέρια κεντημένη

βγάλαν τον Ερμή ντελάλη , άκρη απ' άκρια τη γη

για κακή τους τύχη όμως , μοίρα ζήλεψε τρελή

κι έτσι ξάφνου το σκοτάδι έπνιξε τα πέρατα

και πρωτού γάμος αρχίσει γίναν τ' άστρα τέρατα

μάγισσα κακιά περνάει και στο κύμα πάνω στρώνει

ματωμένο νυφικό κι ένα ολόμαυρο σεντόνι

R. κι από τότε η κατάρα της γοργόνας τριγυρνάει

σαλεμένη στο βυθό τα καράβια να τραβάει

γίνεται ο θυμός της κλάμα , φεύγει μα ξαναγυρνάει

στέκει πάνω στον αφρό και τους ναυτικούς ρωτάει

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Παντελής]

πολύ ωραία ποιητική παραλλαγή του μύθου της γοργόνας Γεωργία.

 

καλό σου απόγευμα!!!!!!!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πολύ όμορφο Γεωργία.

[Ειρήνη]

Γεωργία μου αυτό μου διέφυγε και είναι τόσο όμορφο!!!!

Καλό ξημέρωμα!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!