Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΝΑΥΑΓΙΑ ΔΕ ΣΥΝΟΔΕΥΩ

ΝΑΥΑΓΙΑ ΔΕ ΣΥΝΟΔΕΥΩ

γκρίζες εικόνες απ το χθες , παράξενες αναλαμπές

τρομάξανε τα όνειρα μου

μαύρες απαίσιες σκιές , χόρευαν τέρατα με ουρές

στήσανε παράσταση μπροστά μου

μνήμες θαμμένες σε μπετόν , δικές μου αν είναι δυνατόν

ζωής αρνητικό καμένο

βεβαρημένο παρελθόν , ξεθωριασμένο είναι καρμπόν

με πέτρα στο λαιμό είναι δεμένο

θανάτου ξύπνησαν στιγμές , της ερινύας οι μομφές

νόμιζαν θα με τρομάξουν

μα έχω κόψει τις κλωστές , έχω γιατρέψει τις πληγές

τα λάθη στις ουλές μου θα λουφάζουν

R. θανάτου δεν πληρώνω άλλο νοίκι , ο ήλιος είπα μου ανήκει

τη στάχτη έκανα φωτιά

το δεν μπορώ έκανα θέλω , είπα στη ζωή σε θέλω

στο αύριο έκανα βουτιά

μόνο από έρωτα πεθαίνω, και στο βυθό του κατεβαίνω

μέσα σε μάτια γαλανά

με δόσεις πια δεν ταξιδεύω , ναυάγια δε συνοδεύω

στου κάτω κόσμου τα σκαλιά

έχω αγοράσει το παρόν , συμβόλαιο πολλών ετών

δεν είμαι πλέον ακροβάτης

τίμημα είκοσι χρονών , βγήκα απ τη λίστα των νεκρών

της λύπης πια δεν είμαι παραστάτης

Προβολές: 84

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 3 Απρίλιος 2012 στις 10:17: καλημέρα Γεωργία, το ποίημα σου σηκώνει ανάλυση, εκτός από συναισθήματα.

πες μια καλημέρα κι ας την να πέσει χάμω φίλη μου.

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 3 Απρίλιος 2012 στις 10:23: καλή αρχή Γεωργία.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Απρίλιος 2012 στις 11:02: Πολυ ωραιο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 3 Απρίλιος 2012 στις 11:29: Μπράβο σου μπράβο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πολλά συναισθήματα δικά μου ζωντάνεψαν οι στίχοι σου....

σαν να μου μίλησε κάποιος και μου ειπε τις αλήθειες που έπρεπε και που εγω δεν πίστευα..

τίμημα είκοσι χρονών , βγήκα απ τη λίστα των νεκρών

της λύπης πια δεν είμαι παραστάτη

------

((λες και μιλήσαμε πριν το γράψεις..))

Νασαι καλά Απίθανο !!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ στις 3 Απρίλιος 2012 στις 16:10: ευχαριστώ παιδιά.. γειά σου Παντελή και βέβαια σηκώνουν ανάλυση οι στίχοι... το έγραψα για δυο παιδιά που κατάφεραν να βγούν απ'τις ''ουσίες'',που είναι πλέον ''καθαρά'' και γερά.. η δουλειά μου είναι νοσηλεύτρια, ζω λοιπόν μ'αυτά τα παιδιά, γι'αυτό το έγραψα.. να είστε καλά όλοι σας..!

Σχόλιο από τον/την Katia στις 3 Απρίλιος 2012 στις 19:25: Πολυ σωστα και πολυ ομορφα τα λες Γεωργια!!! Λογος γεματος ενταση, συναισθημα και αγαπη για τη ζωη!!!!!

Να 'σαι καλα και παντα ετσι, ευαισθητη! Στη δουλεια σου ειδικα, η ευαισθησια πρεπει να περισσευει...

Καλως μας ηρθες και θα τα λεμε!

Σχόλιο από τον/την ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ στις 3 Απρίλιος 2012 στις 21:11: σ ευχαριστώ Κάτια μου να σαι καλά.!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 4 Απρίλιος 2012 στις 6:23: .

Πολύ καλό !!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα Γεωργία !

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 4 Απρίλιος 2012 στις 14:28: Γεωργία χαίρομαι αν κι οι καλλιτέχνες έχουμε τάση προς την υπερβολή,

όχι πάντα, κακό να μη πάθουν άλλο και άλλα παιδιά,

και συ να είσαι στη κυριολεξία αδελφή νοσηλεύτρια.

Σχόλιο από τον/την Eλισαβετ στις 5 Απρίλιος 2012 στις 9:00: μνήμες θαμμένες σε μπετόν , δικές μου αν είναι δυνατόν

ζωής αρνητικό καμένο

βεβαρημένο παρελθόν , ξεθωριασμένο είναι καρμπόν

με πέτρα στο λαιμό είναι δεμένο

τι ωραιος στοιχος!!!!καλη σου μέρα