Για την μητέρα μου

[arestis aresti]

Σε ελπίδες που σε έπεισαν

και μετά άλλαξαν και έφυγαν.

Πρόσκαιρη δύναμη, ελπιδοφόρα ώθηση,

κάποιο χαμόγελο που τόσο γρήγορα

 έπαψε να φέγγει το δρόμο της ευτυχίας σου.

Όλα είναι κύκλος μα σένα σε κούρασε

η τόση παραμονή σου  

στην στενάχωρη καμπύλη του.

Ήλπιζες, ποτέ δεν έπαψες.

Ακόμα και στην χαρά ήλπιζες

και ανησυχούσες για το μέλλον.

 Απόκαμες τόσες αλλαγές.

Ώσπου ο μηχανισμός προσαρμογής σου,

μια μέρα δεν θα αντέξει και θα λήξει,

 μαζί με την καρδιά μου που θα σε χάσει.

Οδυνηρό δάκρυ, τελειωτικά δάκρυα,

μην την βασανίζετε ,πάρτε εμένα.

 Έχω ακόμη περιθώρια προσαρμογής

στον αέναο και εξουθενωτικό κύκλο σας.

Πάρτε με αρκεί να πάψει να πονάει,

γιατί μια δική της λύπη, τρεις δικές μου.

Και ακόμα γελάω με την ζωή και με την μοίρα

που γελάνε με τις λύπες μας και τις προσαρμογές μας.

Αν ήταν μαχαίρι η τελευταία μου ανάσα

 θα τις κάρφωνα έστω για να νιώσουνε και ‘κεινες

 λίγη απ’την οδύνη να υπάρχεις και να χαμογελάς

 και μετά να σβήνουν και να κλαις.

Στην ζωή  αλλαγή  ζητάς, μα η ζωή δεν αλλάζει,

Αυτή ήταν πάντα, τόσο απλή, χωρίς οδηγίες.

 Μονάχα το δώρο της ανάσας  μας δόθηκε,

που  κι αυτό κάποτε αλλάζει με τα δάκρυα που κλαις.

Ποια χαρά, ποια λύπη, ποια ζωή,

Αυτές μας βλέπουν και γελάνε .

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

καλημερα

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ καλό , πάντα επίκαιρο, διαχρονικό !!!!!!!!!!!!!!

 

Την καλημέρα μου ! 

[Γεωργαράς Νικόλαος]

Χωρίς λόγια.. Τα σέβη μου.

[Παντελής]

θα σου πω κάτι σκληρό, ο Θεός όπου αγαπάει παιδεύει, για αυτό είσαι αγγελόπαιδο, μη το ξεχάσεις πότε για τη μητέρα σου.

 

και η μητέρα μου ήταν άρρωστη μα είμαι περήφανος για κείνη, μακάρι να ήταν κι εκείνη για μένα.

 

καλό σας ξημέρωμα.