Το αηδόνι και ο παπαγάλος

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Το αηδόνι μόνο του ποτέ δεν τραγουδάει

κάθεται και μονολογεί τον ουρανό κοιτάει

γιατί όλοι θέλουν από αυτό να ακούσουν την φωνή του

κανείς ποτέ δεν νοιάστηκε τη έχει στην ψυχή του

το πιάνει το παράπονο έχει καημό μεγάλο

το ίδιο το παράπονο με έναν παπαγάλο

σε αυτόν το μόνο που κοιτούν η ανθρώπινη μιλιά του

και τα πολλά τα χρώματα που έχει στα φτερά του

ποτέ κάνεις δεν νοιάστηκε τι έχει στην ψυχή του

γιατί τραβάει την προσοχή η μύτη η στραβή του

                          *

Πέρασαν χρόνια εποχές και οι καιροί αλλάξαν

το αηδόνι μόνο του στον δρόμο το πετάξαν

γιατί ο χρόνος χάλασε την όμορφη φωνή του

και άραξε μόνο στην γωνιά στην άχαρη ζωή  του

και ο παπαγάλος έχασε τα όμορφα φτερά του

μια παγωνιά του τα έριξε και άραξε στη γωνιά του

μονάχοι τώρα και οι δυο με δάκρυα στο βλέμμα

γιατί η ζωή που ζήσανε ήτανε μες το ψέμα

την προσευχή του κανουνε προ του ουρανού τα βάθη

με μόνη τους παρηγοριά θεός λες να υπάρχει.

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]