Μενεξεδύ σεντόνια ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Στα  σκαλοπάτια  της  μεγάλης  κατηφόρας

του  ξεπεσμού  και  της  υπέρτατης  ξεφτίλας ,

πάντου  διάχυτη  μπόχα  ανατριχίλας

λάσπη  ανάμεικτη  με  κουρνιαχτό  της  μπόρας ...

 

Ήχοι  που  γίνονται  μέρος  μιάς  τελετής      

κορμιά  που  πρόστυχα  τα  μέλη  τους  πουλάνε ,

παλιές  πληγές ... με  τον  νοτιά  πάντα  πονάνε

τύμβοι   νεκρών  αγγέλων,  λαθραίας  αρετής ...

 

Όντα  διάσπαρτα, αδρά  τεμαχισμένα

με  της  ανάγκης  το  αστραφτερό  λεπίδι ,

μέσα  στον  κόρφο  της  φωλιάζει  μαύρο  φίδι

με  μάτια  πράσινα  ... έκφυλα  ...  οργισμένα ...

 

Κόρη  του  έρεβους  της  έκστασης  νεράϊδα

σε  ποιό  πηγάδι  λούζεσαι ... γιά  να  προσμένω , 

κάθε  πανσέληνο, ξόρκια  αρχαία  δένω

που  ταξιδεύει  στ` ανοιχτά  η  σοροκάδα ...

 

Στο  χάος  σ` έψαχνα  εννιά  χιλιάδες  χρόνια 

κι  ήρθες  απρόσμενα  μιά  νύχτα  να  κουρνιάσεις ,     

το  παρελθόν  μου  με  στοργή  να  περιθάλψεις

μέσα  στης  λήθης  τα  μενεξεδύ  σεντόνια ...

 

 

* * *

 

 

Παρέλυσα  στο  φίλημα  της  ταραντούλας  ... 

όμως  είμαι  ακόμα  εδώ  ...

 

Όταν  ζεις  με  φαντάσματα  ... ψάχνεις  πάντοτε  γιά  εκείνη  την  αλήθεια  που  θα σε  ελευθερώσει ...

 

Αλήθεια, πόσα  καλοκαίρια  πέρασαν ... θυμάσαι  άραγε ; ...

 

 

Εν  πλω  από  Cape  Town  γιά  Durban  ...

Saturday  23^rd  July  2011  22:00 

[Παντελής]