Ανεξιχνίαστη ληστεία Α' (1η)

[Ν. Α. Μιχαλιτσλής]

Θα ήτανε πρωί, πολύ νωρίς, δεν είχε βγει καν ο ήλιος. Φαινόταν, όμως, η λάμψη του πίσω από τα βουνά του χωριού. Με ξύπνησαν οι δυνατοί ήχοι από το σπίτι του. Σηκώθηκα και πήγα στο παράθυρο να δω. Δεν είδα τίποτα. Όλοι οι δρόμοι και οι αυλές άδειες. Μόνο ο ήχος από τα πουλιά που μόλις ξυπνούσαν, ακουγόντουσαν σ' αυτό το κρύο πρωινό.

Γύρισα πίσω στο κρεβάτι να κοιμηθώ, μα μόλις άρχισα να κλείνω, σιγά – σιγά, τα μάτια μου, άκουσα πάλι τον ήχο αυτό. Ήταν πολύ δυνατός, από τον τρόμο μου δεν σηκώθηκα αυτήν την φορά από το κρεββάτι μου. Τότε κτύπησε το τηλέφωνο μου. Κατατρόμαξα! Άρχισα να σκέφτομαι για το αν θα πάω να το σηκώσω ή αν δεν θα πάω. Τελικά σηκώθηκα και άρχισα να κατευθύνομαι στο τηλέφωνο μου. Μόλις έφτασα, το σήκωσα σιγά-σιγά και το έβαλα στο αυτί μου. Δεν άκουγα σχεδόν τίποτα, μόνο κάτι σαν παράσιτα. Μόλις όμως πήγα να το κλείσω, άκουσα μια φωνή να με λέει σιγανά, “Βοήθεια”!

Τότε θυμήθηκα τους δύο δυνατούς ήχους που άκουσα πριν λίγα λεπτά. Πανικοβλήθηκα! Τι να κάνω, δεν ήξερα. Μόλις, μετά από δύο με τρία λεπτά συνήλθα, σηκώθηκα και πήγα στου γείτονα το σπίτι να δω τι συμβαίνει.

Μόλις έφτασα, ήταν αργά! Ο γείτονας μου ήταν στο πάτωμα του σαλονιού του ξαπλωμένος και στην κοιλιά του είχε καρφωμένο, ένα μαχαίρι. Τότε εγώ πήγα και κοίταξα από το παράθυρο και είδα δύο ανθρώπους να τρέχουν. Ειδοποίησα την αστυνομία και ήρθε αμέσως.. Περιέγραψα στον αστυνόμο για ότι συμβαίνει και για τους δύο μεγαλόσωμους μαυροντυμένους ανθρώπους που είδα από το παράθυρο να τρέχουν. Μετά από έρευνες τριών ετών δεν βρέθηκαν αυτοί οι δύο άνδρες.

Νίκος Μιχαλιτσλής 2013/11/28

[alter ego#--ξινή]

Ληστεία μετά φόνου δηλαδή!

Έχει και β' ?

[Ν. Α. Μιχαλιτσλής]

όχι απλά επειδή θα γράψω και άλλες μικρές ιστορίες σαν και αυτή έβαλα το Α' στον τίτλο.

[Δημήτριος Γκόγκας]

καλημερα Νικόλα. Ποτέ μην βάζει α΄σκέτο όταν δεν ακολουθεί στην ίδια σειρά ένα β΄. Το μικρό διήγημά σου είναι καλό αν και θα πρέπει και εσύ σίγουρα το καταλαβαίνεις να βελτιώσεις κάποια τεχνική. Ωραία η σκέψη αλλά θα περίμενα μια ανατροπή στο τέλος. Κάτι το αναπάντεχο.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!