Ωθώ τα κύματα να σέρνονται σαν λέμβοι

που λησμονούν των ταξιδιών προορισμούς.

Φυσώ τα νέφη να περνούν συχνά σε ρέμβη

και να αφήνουν διψασμένους τους λαιμούς.

Άκρατες ώρες διασχίζουν την παλάμη,

αφήνοντας τα μυστικά μιας εποχής

να βομβαρδίζουνε τις λίμνες μου με άλμη

και τα βουνά μου με καμπίσια θαλπωρή.

Διχάζομαι συνέχεια και πάντα

και οι φουρτούνες της ζωής χαμογελούν,

άδοντας σε ρυθμό…