Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Γιάννης Πρεβενιός (111)

Πίστεψε με (Με τραγούδι)

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Πάψε να ‘σαι λυπημένη κι άκου αυτά που θα σου πω

σκούπισε τα δάκρυα σου γιατί σ' αγαπώ.

Πάψε πια να αμφιβάλεις σου τ' ορκίζομαι ξανά

μέρα νύχτα ο έρωτας σου την καρδιά μου τυραννά.

Πίστεψε με και μη φύγεις μακριά ποτέ

(Πίστεψε με είσαι η μία είσαι η παντοτινή

δεν χωρά άλλη καμία στην δική μου την ζωή.) δις

Χαμογέλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 14 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 — 10 σχόλια

Έτσι απλά

Θα ‘θελα να ‘μουν ποιητής να σου ‘γραφα τραγούδια,
και κήπο να ‘χα όμορφο να σου ‘στελνα λουλούδια.

Θα ‘θελα να ‘μουν στρατηγός για σε να πολεμήσω,
και το γλυκό σου το φιλί στη μάχη να κερδίσω.

Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλί ένα μικρό αηδόνι,
γλυκά για σε να κελαηδώ όποτε είσαι μόνη.

Μα είμαι άνθρωπος απλός με λόγια απλά μιλάω,
και σου το λέω έτσι απλά πολύ πως "Σ’ αγαπάω”.

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 12 Δεκέμβριος 2008 στις 19:00 — 8 σχόλια

Θα δώσω τ' αυτοκίνητο να πάρω μια γκαμήλα!!!! (Σατιρικό)

Μια γκαμήλα θε να πάρω

αλλά που να την παρκάρω;

Κι αν μου κόψουν καμιά κλίση

ποιον θα βρώ να μου την σβήσει;

Στην Βουλή θα την αράξω κι αν μου πουν καμία λέξη,

μόλις βγουν οι Βουλευτάδες θα την βάλω να τους χέ-ει.!!!!!!

Διπλοκάμπουρη γκαμήλα περιμένω απ' ώρα σ' ώρα,

τα μπαγάζια μου να πάρω και να φύγω από τη χώρα.

Θα πηγαίνω, θα πηγαίνω συντροφιά με τη γκαμήλα,

με στην έρημο για μέρες να ξεφύγω απ' τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 10 Δεκέμβριος 2008 στις 13:30 — 7 σχόλια

Ένα αυτοκίνητο γράφει στίχους!!! (Σατιρικό)

Αυτές τις μέρες μου ήρθαν όλα!!!

Σηματάκι, ασφάλεια, κάρτα καυσαερίων και έκανα και σέρβις,

Ήμουν εγώ το γιωταχή του Έλληνα καμάρι,

που στις εκθέσεις μάλωναν ποιος θα με πρωτοπάρει.

Ήμουνα απαραίτητο και στις γυναίκες κράχτης,

και τώρα εκατάντησα να γίνω εφιάλτης.

Για μια μικρή διαδρομή ώρα πολύ θα πάρω,

και θέλω την διπλάσια για να βρω να παρκάρω.

Κι εκεί ο ιδιοκτήτη μου μέρες θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 10 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 8 σχόλια

Καλό ταξίδι Αλέξη (Ντροπή στο κράτος μας)

Ντροπή στο ανθρωπόμορφο το τέρας με πιστόλι,

που το παιδί εσκότωσε και κλαίει η Ελλάδα όλη.

Μικρό παιδί αμούστακο αναρχικό το λένε,

η μάνα, κι ο πατέρας του με μαύρο δάκρυ κλαίνε.

Η λύπη μου απερίγραπτη να πω δε βρίσκω λέξη,

καλό ταξίδι αγόρι μου, καλό ταξίδι Αλέξη.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 7 Δεκέμβριος 2008 στις 19:30 — 9 σχόλια

Η ζωή μας τρέχει

Περνάνε οι μέρες γρήγορα, οι μήνες και τα χρόνια,
κι εμείς θαρρούμε φίλοι μου πως θάμαστε αιώνια.

Το χρόνο μας ξοδεύουμε αλόγιστα στα πρέπει,
παρκαρισμένοι είμαστε και η ζωή μας τρέχει.

Κάθε στιγμή αυτόματα στο παρελθόν πηγαίνει,
το μέλλον δεν γνωρίζουμε, μια λύση μόνο μένει.

Να ζούμε όμορφες στιγμές, να μένουν στην ψυχή μας,
αφίσες να τις κάνουμε στο τούνελ της ζωής μας.

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 7 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 9 σχόλια

Ο Ρουσόπουλος έφταιγε για όλα!!! (Πολιτική σάτιρα)

Έφυγε λένε ο υπουργός και όλα θα ξαναφτιάξουν,

θα κατεβούνε οι τιμές όλοι για ν' αγοράσουν.

Κι εκεί που όλοι είχαμε τα μαύρα μας τα χάλια,

τώρα θα φάμε του σκασμού και με χρυσά κουτάλια.

Θα πέσει ο τιμάριθμος θα πέσει κι η βενζίνη,

και η ΔΕΗ το κιλοβάτ 1λεπτό θα δίνει.

Στα σούπερ μάρκετ οι τιμές θα πάνε προς τα κάτω,

και το καρότσι στη λαϊκή θάναι πάλι γεμάτο.

Έφταιγε λένε ο Θόδωρος και όχι ο ΜΕΓΑΛΟΣ,

μα μου θυμίζει το γνωστό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 7 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 — 6 σχόλια

Αγάπη σιωπηλή

Το ξέρω πως δεν πρόκειται ποτέ να μ’ αγαπήσεις,

το ξέρω πως δε πρόκειται για μένα να δακρύσεις.

Η ύπαρξη μου είναι αμελητέα για εσένα,

το ξέρω πως ποτέ δε θα ρωτήσεις πια για μένα.

Αγάπη σιωπηλή θα έχω στη ψυχή

αγάπη στη καρδιά βαθιά κρυμμένη.

Αγάπη δίχως λόγια, αγάπη δίχως χάδια

αγάπη που τα κάνει όλα ρημάδια.

Το ξέρω πως δε πρόκειται ποτέ να σ’ αποκτήσω,

το ξέρω πως μονάχος από δω και μπρος θα ζήσω.

Το ξέρω πως ποτέ δε θα με βάλεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 6 Δεκέμβριος 2008 στις 1:18 — 6 σχόλια

Άργησα να καταλάβω

Η δική σου η αγάπη μ’ έκανε ονειροπόλο,

φανταζόμουνα πως είμαι βασιλιάς στο κόσμο όλο.

Πίστευα ότι θα νιώσεις όπως ένιωθα για σένα,

μα τα πλοία των ονείρων στο μυαλό μείναν δεμένα.

(Άργησα να καταλάβω τη πικρή αλήθεια,

και η φλόγα της αγάπης μου ‘καψε τα στήθια.) δις

Νόμιζα πως θα κερδίσω μια γωνίτσα στη καρδιά σου,

πότε πότε να με βάζεις με στο πλάνο της ματιάς σου.

Νόμιζα ο χειμώνας φεύγει έβλεπα και χελιδόνια,

τα ‘στελνες εσύ για μένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 23:18 — 10 σχόλια

Το ριζικό μου

Έχω στη καρδιά μου μυστικό κρυμμένο

κλειδαμπαρωμένο που με τυραννεί.

Μέρα με τη μέρα πιο πολύ το νιώθω

το λαιμό να σφίγγει σα χοντρό σκοινί.

Σ’ αδιέξοδο έχει φτάσει η δική μου η αγάπη

μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα κι η ελπίδα έχει χαθεί.

Μοιάζει τώρα σαν καντήλι που του σώθηκε το λάδι

και στ’ άχυρα βελόνα που ποτέ δε θα βρεθεί.

Έχω στη καρδιά μου μια πληγή μεγάλη

του έρωτα το βέλος την ετρύπησε.

Τα ‘φερε η μοίρα και το ριζικό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:52 — 7 σχόλια

Του Αυγούστου το μελτέμι

Μ’ έχει ζηλέψει το βουνό και τόπε στο λαγκάδι,

πως παίρνω την αγάπη της και το γλυκό της χάδι.

Εζήλεψε κι η θάλασσα και τόπε εις τον βράχο,

“Θα ησυχάσω μονομιάς την τύχη του αν θάχω.”

Κι ο βράχος αποκρίθηκε “Αυτόνε αγαπάει,

το κύμα απ’ τη λύσσα σου εμένα ας χτυπάει.”

Εζήλεψε ο άνεμος κι αρχίζει να φυσάει,

στο δέντρο πάνω ξέσπασε και τα κλαριά του σπάει.

“Για σένα η κατάσταση είναι χλωμή και γκρίζα,

και ας φυσήξεις δυνατά και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 21:41 — 10 σχόλια

Μα(κ)άκα με νομίζουνε (Πολιτική σάτιρα)

Μα(κ)άκα με νομίζουνε αυτοί που κυβερνούνε,

πως καταπίνω αχώνευτα ότι και να μου πούνε.

Άλλα μου τάζανε πριν βγουν και άλλα κάνουν τώρα,

καράβι ακυβέρνητο μοιάζει αυτή η χώρα.

Χιλιάδες με φορτώσανε προβλήματα να λύσω,

μα πλησιάζει η στιγμή τα μούτρα τους να φτύσω.

Και δε θα πω μη βασκαθούν, θα πω άι σιχτίρι,

κι αν έχουνε φιλότιμο ας κάνουν χαρακίρι.

Θαρρούν πως είμαι ηλίθιος, σπάνε μαζί μου πλάκα,

μα όταν θα ‘ρθουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 29 Νοέμβριος 2008 στις 13:52 — 8 σχόλια

Μη μου λες αντίο

Μη μου λες πως φεύγεις πάνω στο θυμό σου

ξέρω κατά βάθος ότι μ' αγαπάς.

Μη μου λες αντίο μη κοιτάς τη πόρτα

θα το μετανιώσεις όπου και να πας.

(Είσαι ο αγέρας είμ' εγώ η σκόνη

είσαι χελιδόνι είμαι η φωλιά.

Είσαι συ ο στίχος είμαι η μελωδία

είσαι συ ο κτύπος είμαι η καρδιά.) δις

Μη μου λες πως φεύγεις πάνω στο θυμό σου

δε μπορώ μακριά σου ούτε μια στιγμή.

Μη μου λες αντίο πέρασε η μπόρα

σφίξε μου το χέρι δος μου ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 28 Νοέμβριος 2008 στις 15:30 — 6 σχόλια

Περαστική αγάπη

Ξέρω ότι θα μου φύγεις κι' η καρδιά θα μείνει μόνη,

η δική σου η αγάπη μπόρα ήταν και τελειώνει.

Ξέρω γρήγορα θα σβήσει μόνος θα βρεθώ το βράδυ,

σαν καντήλι τρεμοσβήνει που του σώνεται το λάδι.

(Θεέ μου δώσε μου κουράγιο να αντέξω,

όταν θα φύγει μακριά ξοπίσω της μη τρέξω.) δις αντ.

Ξέρω πάλι ότι θα τρέξει απ' τα μάτια μου το δάκρυ,

ξέρω πως για σένα είμαι μια περαστική αγάπη.

Ξέρω ότι θα πονέσω όταν φύγεις και σε χάσω,

μα δεν ξέρω αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 19:30 — 4 σχόλια

Ο πρώτος μου μπάλος

Μία ψάθινη καρέκλα που είδα στο Μοναστηράκι,

όλες ξύπνησε τις μνήμες, τότε που ήμουνα παιδάκι.

Στο στενάχωρο μπαλκόνι η καρέκλα, το τραπέζι,

κι ένας δίσκος γραμμοφώνου Κονιτόπουλο να παίζει.

Στο μπαλκόνι με τη θέα του Αιγαίου τα καίκια,

κι η Μαριώ να καμαρώνει τα καινούργια σκουλαρίκια.

Κι όταν έπεφτε η νύχτα τραγούδουσε το τριζόνι,

το βιολί με στο σοκάκι άρχιζε να βαλαντώνει.

Κι απ' τις ξύλινες τις πόρτες έβγαιναν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 22:00 — 4 σχόλια

Αν ήμουν μάγος

Αν ήμουν μάγος θα ‘θελα να ήμουνα σεντόνι,

να σου τυλίγω το κορμί ποτέ να μη κρυώνει.

Κι οι δυο μας να γινόμασταν ότι εγώ ορίζω,

βαρκούλα εσύ πανάκι εγώ μαζί σου ν’ αρμενίζω.

Αν ήμουν μάγος θα ‘θελα να ήμουν συγχορδία,

κι εσύ γλυκιά πανέμορφη ουράνια μελωδία.

Που θα ακουγότανε παντού σ’ όλη την οικουμένη,

να την σιγομουρμούριζαν όλοι οι ερωτευμένοι.

Μα είμαι άνθρωπος απλός δεν είμαι ο Χουντίνι,

κι έτσι απλά θα σ' αγαπώ στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 18:00 — 6 σχόλια

Αρχίσανε τα θα.. (Σάτιρα)

Αρχίσανε να τάζουνε λαγούς με πετραχήλια,

κι ότι ο χαμηλόμισθος ευρώ θα παίρνει χίλια.

Θ’ αυξήσουν είπαν το ΕΚΑΣ θα κόψουνε τους φόρους,

και θα φαρδύνουνε με μιας όλες τις λεωφόρους.

Τέρμα το μποτιλιάρισμα εκεί στη Μεσογείων,

σε δυο με δυόμιση λεπτά θα φτάνεις στη Λιοσίων.

Τα ράντζα θα καταργηθούν εις τα νοσοκομεία,

θα σε γιατρεύουνε με μιας χωρίς να δίνεις μία.

Επτά με οκτώ τις εκατό θα δώσουν στην παιδεία,

τέρμα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 21 Νοέμβριος 2008 στις 16:30 — 3 σχόλια

Αγάπη!

Αγάπη! λέξη ιερή αγάπη λέξη θεία,
που δίνει λόγω ύπαρξης και στη ζωή ουσία.

Αγάπη! δύο πρόσωπα, χαράς και τ' άλλο λύπης,
μύτη της πένας γίνεται και του μυαλού γραφίτης.

Αγάπη! είναι συγχώρεση μα είναι κι αμαρτία,
όταν ξεφύγει απ' τους δυο, και μοιραστεί στα τρία.

Αγάπη! είναι να τολμάς, στα λόγια να μη μένει,
όπως ο Πάρης έκλεψε την όμορφη Ελένη.

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 21 Νοέμβριος 2008 στις 16:00 — 9 σχόλια

Ήρθες εσύ (Με τραγούδι)

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Ήμουν πουλί χωρίς φωλιά - ένα αηδόνι δίχως λαλιά.

Ιστιοφόρο χωρίς πανιά - με στου πελάγου την ερημιά.

Ήρθες εσύ με στη ζωή μου, τη σκοτεινή κι άναψες φως,

της σκουριασμένης ύπαρξης μου, τη μηχανή έβαλες μπρος.

Ήρθες εσύ με στο χειμώνα, κι έφερες τη καλοκαιριά,

ήρθες εσύ να μου ζεστάνεις, τη παγωμένη μου καρδιά.

Ήμουν σκαρί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 20 Νοέμβριος 2008 στις 13:30 — 5 σχόλια

Οι συζητήσεις στην TV (Χιουμοριστικό)

Το τελευταίο το καιρό βουίζουν τα κανάλια,

ότι ποτέ η Ελλάδα μας δεν είχε τέτοια χάλια.

Μαζεύονται και συζητούν "Πολιτικοί και Σία",

κι όλοι μαζί φωνάζουνε χωρίς καμιά ουσία.

Βγαίνουνε και μαλώνουνε και κάνουν τα κοκόρια,

γραμμένα έχουν στ' α_-_-_α τους του Έλληνα τα ζόρια.

Συζήτηση συμψηφισμό, ποιος έχει φάει πόσα!

Μα όλοι τους θα θέλανε να τρώγαν κι άλλα τόσα.

Στις εκλογές προγράμματα σίγουρα δεν θα δείξουν,

ποιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 19 Νοέμβριος 2008 στις 18:00 — 4 σχόλια