Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω έναν κύκλο αχνό,

σαν να υπάρχει μπροστά του ένα θολό τζάμι, 

σαν να με χτυπά κατάματα ένα εκτυφλωτικό φως θολώνοντας την όραση μου.

Και όταν κοιτάζω τον κύκλο μου με μάτια μισόκλειστα,

παύω να τον βλέπω ένα μονάχο.

Βλέπω τότε χιλιάδες κύκλους,

τον ένα μέσα στον άλλο, τον έναν να κυκλώνει τον άλλο, δημιουργώντας μια εικόνα χαοτική, συγκεχυμένη.

Τα μάτια μου ποτέ πια δεν είναι ορθάνοιχτα- ποτέ πια ο κύκλος δεν…