Μπλε και κόκκινο φως

[Λόλα Αναγνωστάκη]

Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω έναν κύκλο αχνό,

σαν να υπάρχει μπροστά του ένα θολό τζάμι, 

σαν να με χτυπά κατάματα ένα εκτυφλωτικό φως θολώνοντας την όραση μου.

Και όταν κοιτάζω τον κύκλο μου με μάτια μισόκλειστα,

παύω να τον βλέπω ένα μονάχο.

Βλέπω τότε χιλιάδες κύκλους,

τον ένα μέσα στον άλλο, τον έναν να κυκλώνει τον άλλο, δημιουργώντας μια εικόνα χαοτική, συγκεχυμένη.

Τα μάτια μου ποτέ πια δεν είναι ορθάνοιχτα- ποτέ πια ο κύκλος δεν είναι μονάχος.

Μπερδεύεται τώρα το μυαλό μου,

χάνεται μέσα σε λαβύρινθους, 

εσωκλείεται εντός των κύκλων.

Και άμα καθαρίσω λίγο το τζάμι ή χαμηλώσω το φως και αρχίσω έτσι να βλέπω πιο καθαρά μια τύχη άθλια με ακολουθεί και η όραση μου μετά από λίγο διαστρεβλώνεται ξανά.

Και οι κύκλοι γεννάνε και άλλους κύκλους- νομίζω έχω μια νυχτερίδα να μεγαλώνει μέσα στην κοιλία μου.

Πεταλούδες ποτέ μου δεν είχα και αν κάποτε πήγαν να γεννηθούν τις τσουρούφλισαν όσο ήταν κάμπιες κάτι πράξεις ολέθριες που μέσα στους κύκλους μονάχα φαντάζουνε ορθές.

[Λόλα Αναγνωστάκη]

Σε ευχαριστώ πολύ.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

Καλως ηρθες!!!

[Λόλα Αναγνωστάκη]

Ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω να εξελίξω τον τρόπο γραφής μου μέσα από τη συντροφιά σας. 

[Δημήτριος Γκόγκας]

ως ψυχογράφημα αλυσοδεμένου σε μυστικό λαβύρινθο..........καλό σας βράδυ