Ιστολόγιο του/της Giota Pi. (15)

Η Πορφύρα Του Θανάτου



Τα ποιήματα στην ερημιά τους κατοικούν,

παραδομένα στην αιθέρια τους τη νάρκη,

μέσα στα μάτια των νεκρών των ποιητών,

τρελά, αστοίχιστα, αδέσποτα κι αυτάρκη.



Κι εκεί, ωραία, μες στου χρόνου την αχλή,

αιώνες, άφεγγα, βουβά μάς καρτερούνε,

το ξαφνικό μας να γευτούνε το φιλί

και 'μπρός στην πένα μας, γλυκά ν' αναστηθούνε.



Μα, είναι δύσκολο να πάμε ως εκεί,

έτσι που φτάσαμε, στιλπνοί κι ευνουχισμένοι,

να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 11 Φεβρουάριος 2016 στις 3:00 — 30 σχόλια

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού,

φωτιά ξερνάνε της σιωπής τα σπλάχνα,

ουρλιάζουν οι διαβόλοι του μυαλού

μα το φτωχό κορμί δεν βγάζει άχνα...



Απείθαρχοι κομπάρσοι θορυβούν,

πίσω απ' του νου τις διάφανες αυλαίες,

φοράνε τα φτερά τους και τραβούν,

στις σκοτεινές της παρανοίας αλέες .



Εκεί που ανθίζει τ' άνθος της φωτιάς,

που κάνει νόμους και συνήθειες στάχτη

κι ένας γλυκός, παράξενος βοριάς,

παγώνει το στεγνό του…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 17 Νοέμβριος 2013 στις 12:13 — 15 σχόλια

Σαν ψίθυρος στου γκεσεμιού τη χάλκινη κουδούνα...

Καλημέρα, φίλοι μου...Σας έχει τύχει, φαντάζομαι, να καθίσετε κάποια 

 στιγμή να γράψετε κάμποσους στίχους, ένα τραγούδι, κι η έμπνευση να σας γυρνά την πλάτη....

Ε, γι' αυτο, μιλούν οι στίχοι τούτοι...

 

 

 …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 2 Νοέμβριος 2013 στις 20:48 — 15 σχόλια

Δισάκια όλο Φως !

Στ' απόμερα εκκλησάκια,
αφήνει ο Χριστός,
ορθάνοιχτα δισάκια,
γεμάτα από Φως.

Ψάχνεις να βρεις, πριν έμπεις,
ποιος είσαι και πού πας.
Αγάλλεσαι σαν έβγεις
κι όλους τους αγαπάς.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Στ' απόμερα εκκλησάκια,
είν' η σιωπή Θεός,
τα πάθη σου κεράκια
κι ο κόσμος αδερφός!

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 6 Απρίλιος 2013 στις 14:38 — 21 σχόλια

Στης κούπας το βυθό

-Mαύρα πουλιά στη φλέβα σου,

βροχές και ψυχοτρόπα

βάζουν φωτιά στης μοίρας σου

την πειραγμένη ρότα.



Πες  μου Ραλού,Ραλού τρελή,

που καίγεσαι στο φως σου,

ήλιος πώς γίνεται η ζωή ;

 με κόσμο ή μοναχός σου ;
 
-Μη με ρωτάς να σε χαρώ.

Βάλε κρασί και σώπα

κι άμα βρεθούμε στο βυθό

της κούπας, ξαναρώτα.

Θα 'μαι καπνός, θα 'σαι νερό

στου Γαλαξία τα φώτα.


-Στη μέσα σου επανάσταση,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 3 Απρίλιος 2013 στις 14:56 — 21 σχόλια

Της εφηβείας τα τάγματα τ' ανίκητα

Της εφηβείας τα τάγματα τ' ανίκητα,

αδίστακτα σφαγιάζονται κι αλύπητα,

στις βέρες και στα ευρύχωρα τα τρίπατα

και στης καριέρας τα λιμνάζοντα ύδατα.



Βγαίνουν καμιά φορά και στασιάζουνε,

συνήθειες, νόμους και συμβάσεις σπάζουνε,

απείθαρχα, τρελά κι ακατανόητα,

γυμνά, αναστατωμένα κι ανυπόδητα,



στων ποιημάτων τα γλαυκά αετώματα,

στα μέχρι πτώσης τελικής τα πιώματα,

μες στη φωνή της θλίψης τη στεντόρεια,

στους έρωτες…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 25 Μάρτιος 2013 στις 12:53 — 18 σχόλια

Γυμνή στη φωτιά

Kι αφού χρόνια με στίχους και χίμαιρες τρέφομαι,

θα βαδίζω γυμνή, μια ζωή στη φωτιά,

θα διαβαίνω ποτάμια, μα δίχως να βρέχομαι,

θ' ακουρμαίνομαι τ' άστρου την ανασεμιά.



Θα μεριάζω το γιόμα τα φύλλα απ' τα λιόδεντρα,

στις κρυφές της θαλάσσης θα μπαίνω σπηλιές,

θα τρυπώνω στον κόρφο της Γης, σαν την όχεντρα

που γυρεύει κονάκι στις ξερολιθιές.



Θα 'ναι όλα δικά μου και κτήμα μου τίποτα.

Θα 'ναι ο χτύπος της Πλάσης,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 18 Μάρτιος 2013 στις 12:38 — 44 σχόλια

Όσοι αγαπούν τρελαίνονται

Όσοι αγαπούν τρελαίνονται
μαδούνε πεφταστέρια
σαλπάρουν καταχείμωνο
με βάρκες-καλοκαίρια.

Μάινα φωνάζουν τα πανιά
μάνα και Παναγιά μου
ποιος τη ζωή μου κυβερνά
και ποιος τον Έρωτά μου ;

Όσοι αγαπούν τρελαίνονται
ψηλώνουν κι ομορφαίνουν
εφτά ουρανούς αγγίζουνε
εφτά ζωές προφταίνουν.

Μάινα φωνάζουν τα πανιά
μάνα και πέλαγό μου
ποιος τη ζωή μου κυβερνά
και ποιος το Θάνατό μου ;

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 18 Φεβρουάριος 2013 στις 14:27 — 32 σχόλια

Οι πεπτωκότες



Στείλε, ουρανέ μου, πριν χαράξει,

δυο στίχους για τους πεπτωκότες

αγγέλους, που 'χουνε ρημάξει,

σαν κουρασμένοι Δον Κιχώτες.



Κι όχι γι' αυτούς που γίνανε κομμάτια.

Αυτοί μπορούν και βλέπουν μ' άλλα μάτια

και καθ' εκάστην μες στην…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 23 Ιανουάριος 2013 στις 0:51 — 20 σχόλια

Πέντε βότκες κι έξι μπύρες

...από τα φοιτητικά μου χρόνια...συγγνώμη για μια ...ακραία λέξη....προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να την αλλάξω και είπα να το αφήσω ως έχει...έτσι για την αυθεντικότητα και την ωραία ανεμελιά των χρόνων εκείνων....

Γιώτα Π.



Στο μπαράκι του Βασίλη

απ' τις δέκα ως τις τρεις

κάτσαμε δεκάξι φίλοι

όλοι τεταρτοετείς.





Ντίλι-ντίλι το καντήλι

ντίλι στο κρυφό σχολειό

στο μπαράκι του Βασίλη

τιμημένο ρεμπελιό.



ρεφρ: πέντε βότκες…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 9 Ιανουάριος 2013 στις 0:30 — 35 σχόλια

Σακάκι

Σακάκι

Λευκό πανάκι στο Νοτιά.

Mεταξωτό σακάκι.

Γιορντάνι ο ήλιος στο γιακά

κι η Πούλια στο τσεπάκι.



Τρύπωνε στις κουμπότρυπες,

ο μπάτης νύχτα-μέρα.

Τρύπωσε και το πείσμα σου

και το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 2 Ιανουάριος 2013 στις 0:48 — 44 σχόλια

Οι μάνες του παλιού καιρού

 Οι μάνες του παλιού καιρού

είχαν το βάθος του νερού

κι αρμένιζε το σπίτι

μες στην πλατιά τους κοίτη!



Βαρύ τιμόνι κράταγαν


στιγμή δεν το παράταγαν

το βάσταγαν ακόμα

και κάτω από το χώμα...

..................................

Οι μάνες του παλιού καιρού…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 28 Δεκέμβριος 2012 στις 0:57 — 36 σχόλια

Από μια σταγόνα γάλα

 

 

Καλημέρα , φίλοι μου.Χτες έπεσε στα χέρια μου ένα μυθιστόρημα..Στά σχετικά σχόλια του συγγραφέα, στ' "αυτιά" του βιβλίου, διάβασα κι ετούτο : "... ένας παλιός αφρικανικός θρύλος έλεγε πως όλος ο κόσμος δημιουργήθηκε από μια σταγόνα γάλα!"…
Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 17 Σεπτέμβριος 2011 στις 12:09 — 11 σχόλια

Αύγουστος

 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ



Ο Αύγουστος λιαζότανε στην ακροποταμιά

-παλληκαράκι ολόγυμνο, μ' αχτένιστα μαλλιά.



Σαν σταφυλάκι άγουρο, στ' αμπέλι το ξερό,

βροχούλα παρακάλεσε να στείλει, το Θεό.



Κι Εκείνος επαράκουσε.Του 'στειλε τη χρυσή

τη λύρα του θεού Ερμή, δυο θάλασσες κρασί



κι εφτά τζιτζίκια να του λέν' , βράδυ-πρωί στ' αυτί,

του Θοδωράκη τη "Μυρτιά" και τ' "Άξιον Εστί".



Κι όλο γυρνάει ο Αύγουστος πιωμένος μες στα ρέματα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 27 Αύγουστος 2011 στις 14:50 — 9 σχόλια

Tσάντα καστόρινη

 

Tσάντα καστόρινη

Ένα πρωί, με γέμισαν

μανό , κλειδιά, κραγιόνια.

Σε μια πλατούλα κρέμομαι,

τρεις μήνες και δυο χρόνια.



Λουράκι μαλακό, μπορντό

κι εφτά-οχτώ τσεπάκια.

Kορμάκι τρίβω θηλυκό

κι εφηβικά στηθάκια.

......................................

Στα δεκατρία μ' έραψαν,

καστόρια μου κομμάτια.

Στη λεύκα έχω τα νύχια μου,

στον ποταμό τα μάτια,

στην πλάι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Giota Pi. στις 25 Μάιος 2011 στις 17:30 — 18 σχόλια

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services