Έρχομαι

Πάγος

λειωμένος σίδηρος

από της γης τη μήτρα

Κατεβασιά αχαλίνωτη από τη χαίτη των ορέων

Έρχομαι

Στην πλάτη μου το πανωφόρι από θυμό

Κάτω από το στέρνο μου κλωτσάνε

φαριά αφηνιασμένα

Από τη λαίλαπά σας πλέκω βρόγχο

Των επισήμων τις εξέδρες

μετατρέπω σε ικριώματα

Ό,τι χτισμένο με το ψέμα

το γκρεμίζω

Αναποδογυρίζω της πραμάτειας σας

τους πάγκους

Σφυρίζει κνούτο στον αγέρα

Κατρακυλάει το ρίγος του…

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ Ὁ ἔρως μεριμνεῖ ὡς μανιακός τῶν ἀμπελώνων τῆς ψυχῆς ν’ ἀποτελειώσει ὅ,τι ἔχει ἀρχίσει μέ μιά ἁπλή συμπαθητική ἕλξη. Στό φῶς δέν βγαίνει. δουλεύει μέσα στά σκοτεινά τά βάθη τοῦ ἐνστίκτου καί βγάζει μεροκάματο καθαρίζοντας ἰσοπεδωτικά ἕνα τοπίο πού μόλις ἔχει ἀρχίσει νά μπουμπουκιάζει. Δίχως ἀναστολές, ψυχρά, ἀμείλικτα, γίνεται θολός ἀνεμοστρόβιλος πού ἀπογειώνει, στριφογυρίζει ἀνηλεῶς τά θύματά του σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τ’ οὐρανοῦ, τά βολοδέρνει σέ κάθε του γωνιά μέχρι…