Τις μέρες που έχει ήλιο να θυμάσαι

η καρδιά είναι φτιαγμένη από φως

τις νύχτες το σκοτάδι που φοβάσαι

άσε τη φλόγα σου να γίνει εαυτός



Τα νέφη του μυαλού σου να σκορπάς

στο τώρα δεν χωρούν οι αναμνήσεις

μες τη δροσιά του κόσμου να χωράς

ότι Αγαπάς στο στόμα να φιλήσεις



Ο πόνος σαν λουλούδι που ανθίζει

στα χέρια ενός παιδιού χαμογελά

σαν πορτοκάλι η ανάσα να μυρίζει

και η χαρά να σε πηγαίνει πιο ψηλά



Βαλε στο…

Συνέχεια

Δειλές σκέψεις

στο στόμα καίνε

σαν ευχές

Αγκαλιές νοερές

διψασμένες

ψάχνουν παραλήπτη

στης μέρας το γέρμα

Οι αποστάσεις

μια ανάσα μα

μα τα χέρια δεν φτάνουν

Αγάπαμε, σε άτολμους ψίθυρους

μιας κατεύθυνσης

και οι καρδιές τρύπιες

Σε γιορτές χαμόγελα

προσπαθούν

να κτίσουν γέφυρες

γκρεμισμένες

Τα στολίδια παντού

εκτός από μέσα

Αγάπαμε

Αγάπαμε σε παρακαλώ

το δάκρυ τρέχει

προς…

Συνέχεια

Ψηλά βουνά και θάλασσες

στο νου μου ταξιδεύουν

περίμενα εδώ μα άργησες

οι μνήμες μου αλητεύουν



Μα δεν ξεχνώ πως πέρασες

σαν ήλιος στην καρδιά μου

τα δώρα που μου χάρισες

πληγές στην μοναξιά μου



Κλείνω τα μάτια σαν κοιτώ

άσχημος είναι ο κόσμος

μόνο το βλέμμα σου ζητώ

φρέσκος μυρίζει δυόσμος



Στον άγριο μέγα χείμαρρο

του Ερώτα του πάθους

βαρκάκι έπεσα μικρό

στην αγκαλιά του λάθους …

Συνέχεια

Δυο γέροι απ΄το Χαϊδάρι

ξεμυτίσαν στο παζάρι

όχι για να κάνουν χάζι

μα να δουν κοπέλας νάζι



Σαν στρωθήκαν σε τραπέζι

βαλαν και καφέ στη μέση

παίρναν μάτι περατζάδα

και σχολίαζαν αράδα



Ξάφνου δυο τσαπερδόνες

όμορφες μικρές κοκόνες

δίπλα κάτσαν ορφανές

και παρήγγειλαν και νες



Πω πω λέει ο Σταμάτης

θα ρωτήσω τ΄ όνομά της

δεν κρατιέμαι άλλο Φρίξο

μου΄΄ρχεται να της χιμήξω



Κάτσε λίγο…

Συνέχεια

Εκπρόθεσμος άνεμος στροβιλίζει

δανεικές ανάσες σε σώματα άδεια

κλειστές πόρτες η ανέχεια κτίζει

ηδονικά προς τα μέσα βρόμικα χάδια

 

Διονύσου γιορτές σε δανικά ποτήρια

ζαλίζουν την μέθεξη σαν νυχτώνει

σκοτεινά μάτια μας κόβουν εισιτήρια

σε ακροπόλεις μαύρες ήλιος που λιώνει

 

Ευδιάκριτα ζωγραφίζετε το πέρας

με γλώσσες φιδιών μυστικά ψιθυρίζει

λόγια ανομίας στο φόρτο της μέρας

μακάβρια λέξη στο νου μας…

Συνέχεια

Σαν κλωναράκι να με λυγίσεις

σαν χορταράκι να μαραθώ

σαν ένα στάχυ να με θερίσεις

και τη ζωή μου να αρνηθώ



Να γίνω χώμα να με σκαλίσεις

σαν λουλουδάκι να ποτιστώ

το άρωμά μου να το μυρίσεις

στα δυο σου χέρια να κοιμηθώ



Σαν μια εικόνα με ζωγραφίζεις

με μια ανάσα μου δίνεις ζωή

αν καταφέρω και μ΄ αγαπήσεις

θα γίνω Αιθέρας γλυκιά πνοή



Να γίνεις λίβας να με στεγνώσεις

στον ουρανό σου να υψωθώ

σαν…

Συνέχεια

Στ΄ αλαβάστρινα χέρια των παιδιών

ιδρώνουν οι υποσχέσεις των μεγάλων

πληγές που θα ανθήσουν στο μέλλον

στο φίλυδρο δέρμα αθώον παιχνιδιών

Η αταξία στα στόματα λάγνα θεριεύει

λησμονιάς λέξεις θάλασσα που στρέφει

Εμφιαλωμένος αγιασμός αμνό γυρεύει

ψυχή υγρή ανήμπορη που κάτω ρέπει

Στα σύννεφα ο καιρός μας αριθμείτε

στα στάσιμα νερά της θλίψης κολυμπά

δυνατά ιστορία μας φωνάζει θυμηθείτε

ανέβηκε αέρας…

Συνέχεια

Η ολογραφική παράσταση αρχίζει



Η πυρακτωμένη σφαίρα

ξεπροβάλει πίσω απ΄ τους όγκους

ακτινοβολεί θέληση πάνω στη σύνθεση



Η τριών διαστάσεων αντιληπτικότητα

ξετυλίγει το κουβάρι της ψευδαίσθησης

καθώς τα ηλεκτρικά δυναμικά δικτυώνονται



Δισεκατομμύρια βιολογικά κομμάτια

μιας εξωσυμπαντικής συνείδησης

αναλώνουν την κατανόηση σε ανταλλάγματα



Η γαλάζια τελεία στο πουθενά χωνεύει ατομικότητες

Το Αιώνιο ξοδεύεται σε νοητικά… Συνέχεια

Ανθίζει η χαρά
σαν οι χορδές που μας ενώνουν
αρχίζουν να ζωντανεύουν
να λάμπουν

Ίσως από φόβο
Ίσως από μοναξιά
Ίσως από την επίγνωση
της κοινής αλήθειας μας

Ότι και να΄ ναι ας μην ξεχνούμε
το μεγαλείο της ένωσης
των ανθρώπινων ψυχών

Ας μείνουν οι καρδιές μας κοντά
και τις μέρες της ευημερίας σαν έρθουν


Την καλησπέρα μου.