Μύρισε κι απόψε το γιασεμί

Ίδιο πάντα

Σαν από τότε

που γεννήθηκε ο κόσμος

Και συ απορείς τι άλλαξε

Στο εδώ, στο τώρα

Κάτι ίσως ανάμεσα στα φύλλα

στον ψίθυρο του αέρα

Σ΄ αυτό το αιώνιο αποστακτήρα

των ψυχών

ο θάνατος μοσχομυρίζει

Σαν αρχαίοι ύμνοι χτίζουν

στο αιθέριο μονοπάτια

συλλαβιστά και απόμακρα

Πάντα στην ίδια μυρωδιά

ο μετρονόμος της ψυχής μου

μετρά αδιάκοπα τις εναλλαγές

σε ένα ρυθμό αργό σαν της… Συνέχεια

Δεν είναι το άδικο που με λυπεί

μόνο η μοναξιά του δίκιου η ασάλευτη

Το λουλούδι που κόπηκε από Αγάπη

και έπαψε να ζει, άδικα λέω

δικαιώνοντας την ύπαρξη του

Σαν τη λέξη που σου τρύπησε το τύμπανο (σ΄ αγαπώ)

την ώρα που ψιθυριστά σε πρόδιδε η ευκολία

Τώρα έχεις δίκιο να θυμώνεις



Δεν είναι το άδικο που με λυπεί

μόνο η περηφάνια του δίκιου η μικρόψυχη

Αυτή την περηφάνια που του προσάπτουμε

για να γλυκάνει το εγώ

τις ώρες του γέλιου… Συνέχεια

Πεδία και κύματα βαρύτητας ορμής [ Βάιος Γ. Προγώνης ] site:www.eef-forum.gr



1. Περί πεδίων – force fields –



Γνωρίζουμε από την πραγματεία μου στις μίνι οπές (ΦΚ/2008) τι αντιπροσωπεύει ένα πεδίο δυνάμεων και πως υπολογίζεται και είναι της μορφής F=Kj N1N2/R^2 όπου Κj η εκάστοτε σταθερά διάδοσης που επιπρόσθετα μετατρέπει τον αντίστοιχο λόγο σε δύναμη και για παράδειγμα ανέφερα το πεδίο δυνάμεων μεταξύ οπών ενώ εικάζω ότι δεν υπάρχει… Συνέχεια

Στην αγκαλιά της αλλαγής
Θα ξοδεύετε ο χρόνος
Στο τρισδιάστατο μανδύα του απατηλού
Το κενό μόνο για τα μάτια
Συμπαγές το Είναι
δικτυώνετε ψηλαφιστά
μες την άγνοια των ζωντανών

Ένα αεράκι πάντα θα προειδοποιεί…

Τα αόρατο νήμα της ψευδαίσθησης
φανερώνετε μόνο σαν κοπεί

Μύριζα τα χρώματα στο σεντόνι

που άφησε η απουσία σου

Μια παράξενη συναισθησία με συνεπήρε

καθώς χάιδευα τις λέξεις

που ξέχασες στο μαξιλάρι



Δυο τρεις ανάσες τριγυρνούσαν

στο δωμάτιο εγκλωβισμένες

απόρροια του έρωτα σου

να επαναλαμβάνουν συνεχώς

είμαι εδώ…είμαι εδώ…



Άνοιξα τα παράθυρα να σε διώξω



Κατέβηκα στο κήπο γυμνός

με το απόγευμα να γλυκαίνει αβάσταχτα

Αισθανόμουν τόσο άδειος και τόσο πλήρης

Τι όμορφη… Συνέχεια

Καθόμουν στο παράθυρο και σιγοτραγουδούσα

Δυο νότες φάλτσες γλίστρησαν απ΄ το στόμα μου

Κ΄ έπεσαν στο πλακόστρωτο της πλατειάς

Δυο μικροί σπίνοι κατεβήκαν και τις πήραν

Πέταξαν για λίγο και μετά τις άφησαν

Στο καπέλο ενός πλανόδιου μουσικού



Αυτός έσκυψε τις πήρε και τις κοίταξε

Χαμογέλασε με ευχαρίστηση

Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί

Πάνω του ένα ζωγραφισμένο πεντάγραμμο

Άφησε της νότες να πέσουν στο χαρτί

Κι αυτές αμέσως πήραν τη… Συνέχεια

Κάποτε η θηλυκή σου φύση
Διαφέντευε το κόσμο όλο
Τώρα γυρνάς με ξέφτερνα σανδάλια
Σε σκονισμένους δρόμους
Τα ταξίδια σου λίγα πια
Κι αυτά υποχθόνια
Να μην τα βλέπουν
Αυτόκλητοι ήλιοι
Στα σωθικά της μάνας γης
Σμιλεύεις την αλήθεια σου
Σε αρχαίες ρίζες
Μητέρα των Μητέρων
Γνώση τ’ άπειρου
Χωρίς θεούς
Χωρίς θνητούς πορεύεσαι
Στροβιλίζοντας το εν δυνάμει
Σε ευκαιρίες που ο χρόνος απαιτεί

Πως μπορεί αυτή η γη που χώνεψε ήρωες?

Πως εδώ που φύτρωσαν ιδέες σε γίγαντες του νου?

Πως χάθηκε το κάλος και η αρμονία?



Πως οι κραδασμοί της αρχαίας γλώσσας μας

που δονούσε τον αέρα και σταματούσε

την εντροπία των ψυχών μας χάθηκε?



Πως οι τίμιες λέξεις ξεστράτισαν?

Πως η ανέλιξη πήρε ανάποδη φορά?

Πως η συναίσθηση μας νεκρώθηκε?



#####################################



Φίλε μου και εαυτέ μου μην ξεχνάς

πως στη πλάτη… Συνέχεια