Ας αναρτήσω κι εγώ ένα για την αγάπη. Γιατί τελευταία η Παυλίνα και η Κωνσταντίνα το έχουν μονοπωλήσει το θέμα.

ΑΓΑΠΗ 

Αγάπη δώσ’ μου ουρανό, κι άσε με να πετάξω

και  τα δικά μου τα φτερά να ανοίξω να τινάξω

της λευτεριάς ευχαριστώ να της βροντοφωνάξω

σε νιας αγάπης αγκαλιά, να γείρω να αράξω

Αγάπη τάχα τι θα πει, ποιος ξέρει και τι πόνος

ίσως αυτός που έμεινε όπως ο βράχος  μόνος

τα φύλλα σαν…

Μου λες πως νίκησα μα συ έχεις νικήσει

κατακαλόκαιρο κι εγώ μόνος κρυώνω

καίει φωτιά στα σωθικά που δεν θα σβήσει

για όσα έγιναν, απόψε,  μετανιώνω

Τι κι αν μιλάς, για νικητή και για χαμένο

στην αμμουδιά μ’ έχει ο χρόνος φυλακίσει

σαν το καράβι που ’χει μείνει βυθισμένο

να περιμένει την σκουριά να το τσακίσει

Κι εσύ μονάχη σαν το γέρο καπετάνιο

να περιφέρεσαι στο μόλο τώρα μόνη

να με κοιτάς, να σε κοιτώ,…

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΧΑΝΩ

Γιατί σε χάνω;

Μου λες για σένα ότι πρέπει να πεθάνω

πρέπει ν’ αλλάξω ουρανό μα δεν τον φτάνω

γιατί σε χάνω

Γιατί σε χάνω;

Απλώνω χέρια και ψυχή μα δεν σε πιάνω

με αποφεύγεις σαν αλήτη σαν ζητιάνο

κι εγώ σε χάνω

Γιατί σε χάνω;

Δεν το κατάλαβα ακόμα, τι να κάνω

είχα ξεχάσει πως μπορεί κι όμως σε χάνω

να που σε χάνω

Γιατί σε χάνω;

Ένα γιατί…

Δυο λέξεις μόνο, μπορεί να διώξουν την χαρά

να φέρουν πόνο

πριν να προλάβεις μια φορά το μετανιώνω

να πεις και μόνο

Δυο λέξεις μόνο, πως σου αλλάζουν τη ζωή

σε λίγο χρόνο

πως σ’ αναγκάζουνε να πεις κι αν πάλι λιώνω

δεν σου κακιώνω

Δυο λέξεις μόνο, ένα “αντίο σου” κι εγώ πάλι

ματώνω

γίνομαι άλλη μια σκιά μέσα στο δρόμο

γεμάτη τρόμο

Δυο λέξεις μόνο, πως σε γεμίζουνε καημό…

ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΑΤΕ  

Δεν είμαι του ερωτικού και δεν τα καταφέρνω

σε τέτοιου είδους ποίηση στερεύει το μυαλό

εγώ είμαι της αφήγησης εκεί μπουρλότο παίρνω

στα άλλα σαν αδιάβαστος, λιγάκι τα χαλώ

Καλός δεν λέω ο έρωτας, ...εγώ είμαι βουβάλι

και λίγο παραμυθατζής και ίσως λίγο ψεύτης

αν είναι για αφήγηση, γράφω με το τσουβάλι

και κάπου, κάπου γίνομαι των ιδεών σας κλέφτης

Αν βρω μες τα στιχάκια…

                      Η ΒΕΝΤΕΤΑ 

Ω! Συμφορά τι έπαθα, τι νύχτα ήρθε μαύρη

ω τούτο πρέπει μοναχά το αίμα να το πλύνει

με το βαμβάκι μ’ έκοψε η γλώσσα του η λάβρη

τώρα θ’ ακούσει σχολιανά και τι θα τον ξεπλύνει

Εγώ πολύ τον παίνεψα του είπα τόσα λόγια

κι αυτός με είπε κόλακα και υπερβολικό

απόψε μάλλον θ’ ακουστούν θρήνοι και μοιρολόγια

απόψε σ’ ανταπόδοση θα γίνει φονικό

Τι πάει να πει η…

Με αφορμή κάτι που διάβασα εδώ μέσα έγραψα ένα "γρήγορο"

ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Δουλεύουνε παράξενα του κόσμου τα ρολόγια 

την μια γυρίζουνε τρελά και πνίγουνε τα λόγια

την άλλη βασανιστικά, κολλούν’ οι λεπτοδείκτες

κι απορυθμίζονται μαζί της λησμονιάς οι δείκτες

Μα πάντα έτσι ήτανε ποιος έχει άλλη γνώμη

λες καταργούνται μονομιάς της φυσικής οι νόμοι

όταν προσμένω να σε δω, ο χρόνος σταματάει

κι όταν σε…

             ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Απόψε πάλι μόνη σου θα πας να κοιμηθείς

και στην αγκάλη θα βιαστείς να πέσεις του Μορφέα

στον ύπνο πριν παραδοθείς, τι τάχα θα σκεφθείς   

κι εγώ λυράρης προσπαθώ να μοιάσω του Ορφέα

Να παίξω με την λύρα μου ένα γλυκό σιγόντο

να σε κρατήσει συντροφιά την ώρα που κοιμάσαι

να ταξιδέψετε μαζί, στ’ όνειρο πόντο - πόντο

κι ότι σου έδωσε χαρά, μονάχα να θυμάσαι

Κι ας μην…

Εδώ θα αναρτήσω κάποια ποιήματα από την συλλογή μου που τα έχω κατατάξει στην κατηγορία "Εύθυμα αφηγηματικά". Να με συγχωρήσετε φίλοι μου για το μέγεθος τους, και ιδιαίτερα ο Ιάνης, αλλά λόγω του αφηγηματικού χαρακτήρα των και της ιδιοσυγκρασίας του ποιητή, η μείωση του μεγέθους των πρέπει να θεωρηθεί αδύνατη. Τέλος θέλω να σας ζητήσω συγνώμη επειδή στον ρου του λόγου, χρησιμοποιούνται κάποιες λέξεις που μπορούν να ενταχθούν στην κατηγορία της αισχρολογίας, αλλά και πάλι λόγω ποιητικής…

ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙ

Φεύγεις το ξέρω, ούτε θα κοιτάξεις πίσω  

ενός ονείρου έχει σβήσει η γραφή             

ότι κι αν πω ποτέ δεν θα σε μεταπείσω       

η ιστορία μας έχει διαγραφεί                      

Μου είχες πει, ότι μπορείς να μου χαρίσεις  

μία ζωή γεμάτη χρώματα και φως                

όμως το ξέρω αν με ξανασυναντήσεις          

το όνομα μου δεν θα ξέρεις δυστυχώς         

Κι εγώ μιλάω, στα αστέρια…

ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ

Εγώ πλανήτης σ’ έναν άδειο ουρανό

να καρτερώ ανατολή να σε φωτίσει

κι εσύ υπέρλαμπρο αστέρι και τρανό

να ’χεις τον ήλιο από χρόνια τώρα σβήσει

Έτσι γυρεύω της τροχιάς σου τη γραμμή

να ακολουθήσω το δικό σου το αχνάρι

σε μιαν αέναη να μπω διαδρομή    

να σ’ έχω ήλιο μου φεγγάρι και λυχνάρι

Γύρω από σένα να γυρίζω διαρκώς

λίγη απ’ την αίγλη σου λαθραία να αρπάξω

να ταλαντεύομαι…

                      ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ

Απ’ τη στιγμή που μ’ έφερε η μάνα μου στον κόσμο

με αριθμούς με γέμισε η πλάση και η ζήση 

δεν πλούμισαν τ’ όνομα με γιασεμί και δυόσμο

με νούμερα αλλόκοτα το έχουν διανθίσει

Από του Δήμου τα χαρτιά του Δήμου τα τεφτέρια

πήρα τον πρώτο αριθμό πριν όνομα να πάρω

πριν με κρατήσει η μάνα μου στα τρυφερά της χέρια

προτού το γάλα να γευτώ, στην κούνια πριν…