Χαίτη ξανθιά

και κατακόκκινο κραγιόν

φοράς το εξώπλατο μπλουζάκι

και ορμάς

στην πόλη των θεριών

με ένα τσιγάρο κράχτη

Ψάχνεις της νύχτας το γαμπρό

που θα κεράσει τα ποτά

και θα πληρώσει

με αντάλλαγμα μια νύχτα υγρή

το αποψινό σου πάρτι

Στα γνώριμα στενά

καυτά φιλιά και υποσχέσεις

μα σαν στρίψεις στη γωνία

σε έχουν ξεχάσει οι σχέσεις

Μια ακόμη βραδιά

σε κενή αγκαλιά

για να γεμίσεις το κορμί σου…

Φλοκιάζω τα όνειρά μου μπας και κοιμηθώ,

με νήμα πλέκω τη νυχτιά, κεχριμπαρένιο δάκρυ,

μα δεν υπάρχει ζέστα εδώ παγώνουν οι χειμώνες

στα μάτια μου υγρά φιλιά γεννούν παλιές εικόνες.

Και το μιτάρι τρέχει γοργά εικόνα να μου πλέξει

μπας και κρυφτώ, μπας και σωθώ, η νύχτα μη με κλέψει

μα το αίμα γίνεται φωτιά μαντέμι το μυαλό μου

μες στην ψυχή μου αρπαχτικά ξεσχίζουνε το βίος μου

Σε είδα μάνα μου να κλαις και μάτωσε η καρδιά μου

στα πρωινά που…

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

ξέρει κανείς για να μου πει

γίνεται ευχή στα αστέρια φτάνει

ή γκρίζα γίνεται βροχή;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

εγώ δεν έμαθα ποτέ

άγκυρα γίνεται σ’ ένα λιμάνι

η χάνεται στο τόσο μπλε;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

ντύνεται χρώμα του ουρανού

κάνει παρέα στο φεγγάρι

ή εγκλωβίζεται στο νου;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

αφήνει κάτι απ’ το άρωμά σου

σαν γείρω πάνω στο μαξιλάρι

να κοιμηθώ…

Στον κήπο μου το μυστικό

φυτεύω τις σιωπές μου

Έχω έναν κήπο μαστροπό

που παίρνει τις ευχές μου

Δεν τον φοβάμαι γιατί ζω

κάτω από την σκιά του

Άγγελος που κόψε στα δυο

τα αέρινα φτερά του

Ρακοσυλλέκτης των καρπών

των μαραμένων κρίνων

Και το φεγγάρι μου μισό

απάνω από τον κήπο

Γλυκά που ραίνει η βροχή

την κάθε μου ανάγκη

Και πως ξεπλένει τη ντροπή

που ζει μες στο σκοτάδι

Μες στον καθρέφτη σαν κοιτώ…

Στα στοιχειωμένα τα φιλιά

οι κόρες μάτωσαν

πριν το πρωί, ο ήλιος έγειρε δειλά,

αποκοιμήθηκε στα σύννεφα

δεν είναι που ντραπήκαμε

μα που ξεχάσαμε να θυμηθούμε

τα χελιδόνια άλλαξαν κατεύθυνση

εδώ χειμώνιασε νωρίς

μας πρόλαβε ο βοριάς και αγριέψαμε

το παλτό έμεινε κρεμασμένο πίσω

από την πόρτα

σ' ένα παράθυρο το βλέμμα στέγνωσε

μια γουλιά κρασί, κόκκινο που ακόμα αντέχει

στα λευκά σημάδια

σαν φάντασμα που μέσα στο…