Στο λιόγερμα του ονείρου

[Νατάσα Κουμπούνη]

Φλοκιάζω τα όνειρά μου μπας και κοιμηθώ,
με νήμα πλέκω τη νυχτιά, κεχριμπαρένιο δάκρυ,
μα δεν υπάρχει ζέστα εδώ παγώνουν οι χειμώνες
στα μάτια μου υγρά φιλιά γεννούν παλιές εικόνες.

Και το μιτάρι τρέχει γοργά εικόνα να μου πλέξει
μπας και κρυφτώ, μπας και σωθώ, η νύχτα μη με κλέψει
μα το αίμα γίνεται φωτιά μαντέμι το μυαλό μου
μες στην ψυχή μου αρπαχτικά ξεσχίζουνε το βίος μου

Σε είδα μάνα μου να κλαις και μάτωσε η καρδιά μου
στα πρωινά που καρτεράς, απλώνω τα προικιά μου
παλεύω με όλα τα θεριά μ’ όλους τους εφιάλτες,
εκλιπαρώ μια ξαστεριά στου χρόνου μου τους χάρτες.

Δεν είδα ακόμη το σπαθί μα ένιωσα την κόψη
κράμα από πόνο κι ευχή, τη σάρκα έχει λαβώσει
είναι η λεπίδα κοφτερή και την ψυχή ματώνει
τις νύχτες να αιμορραγώ, τις μέρες να πληγώνει.

Μου είπες κάποτε παλιά σαν ήμουνα μικρούλι
μέσα μας γεννιούνται οι εχθροί, οι φύλακες, οι δούλοι
εχθρός μη γίνεις θα χαθείς και δούλος θα πονέσεις
αν φύλακας όμως γενείς τη μοίρα σου θα δέσεις.

Μα ήμουνα μικρό πολύ και μπέρδεψα τα λόγια
εχθρός και δούλος γίνηκα στο ίδιο μου το σώμα
ο φύλακας δεν έλαμψε ποτέ μες στην ψυχή μου
κι έτσι η μοίρα με έταξε στο λιόγερμα του ονείρου.

[Πάρης Παπανικολάου]

Πολύ ωραίο !!!!!

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Ωραιότατο !!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Μεστό συντέριασμα λέξεων. Αυστηρή τάξη στον στίχο. Υπέροχο.

[Τσιανος Τακης]

Πολυ καλο!!!!

[Παντελής]

να κάνουμε τη μάσκα την ανθρώπινη, ένα με το ματωμένο πρόσωπο μας.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

αδρότητα γραφης χαϊδεύει τις αισθήσεις...μυρώνει την καρδιά...ριγούν οι αναμνήσεις και μια απάνεμη νοσταλγία για τις ματαιωμένες μας ψυχές που δεν βρήκαν τις ρωγμές για να ρουφήξουν φως... απαράμιλλης έντασης γραφη!!Μπράβο!!

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Υποκλίνομαι!! Υπέροχοι σταθεροί στίχοι!!

[Ειρήνη]

Του σπαθιού την κόψη την ένιωσα....

Θαυμάσιο!!!

[Νατάσα Κουμπούνη]

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια! Είμαι πολύ χαρούμενη που βρήκα αυτήν την τόσο όμορφη και δημιουργική παρέα!!!