Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Προβεβλημένες καταχωρίσεις ιστολογίου (32)

Για τον πατέρα μου, ρωτήστε το βοριά...

Για τον πατέρα μου ρωτήστε το βοριά

που ΄χει στοιχειώσει στα κελλιά της Μακρονήσου

κι εσύ περήφανη μανούλα,τη βαριά,

την πικραμένη ,την εξόριστη ζωή σου...

Ρωτήστε, αν θέλετε,της Πίνδου τα βουνά,

αυτά που ανέβηκε…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αντώνης Κατσαντώνης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:57 — 13 σχόλια

Οι δραπέτες

Με τους δραπέτες πάντοτε συντάχτηκα,

τους πάσης φύσεως -εννοώ- δραπέτες:

τους μόνους, τους τρελούς,τους ανυπόταχτους,

τους ξένους,τις πουτάνες,τους επαίτες...

Έβγαινα,με φεγγάρι,και τραγούδαγα

ένα παλιό,θλιμμένο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την σβησμένο ρουμπαγιάτ στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:34 — 13 σχόλια

1935

(...στη φωτογραφία του 1935,αποπάνω : 6 γαβριάδες κι ένας 15χρονος που βαράει την καμπάνα, για τη φτωχολογιά του κόσμου όλου...)

1935

Χίλια εννιακόσια χρόνια και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Lorenzo στις 20 Οκτώβριος 2010 στις 18:03 — 13 σχόλια

Το νου σας στα παιδιά, αδερφοί! -ΤΡΑΓΟΥΔΙ- (στον άρχοντα το στιχοπλάστη)

Το νου σας στα παιδιά, αδερφοί !

(Όπου εδώ, ο ήρωας-ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, πολεμώντας με τους συντρόφους του ερυθροχίτωνες Γαριβαλδινούς,το Νοέμβρη του 1912, για να λευτερώσει τα Γιάννενα απ' τους Τούρκους,λίγο πριν πέσει ηρωικά στα υψώματα του Δρίσκου, προαισθανόμενος το τέλος του,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Lorenzo στις 22 Οκτώβριος 2010 στις 17:30 — 51 σχόλια

Τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι

Την κρίση και τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι

κι έχω ένα πλάκωμα βαρύ κι ασήκωτο στα στήθια

και στον καθρέφτη του βουνού, χαράματα κοιτιέμαι,

ποιος είμαι ο έρμος,να μου πει, στα ντρέτα και στ' αλήθεια.

***************************************

Άι χρόνια-ποταμάκια μου, μες στα βουνά κλεισμένα,

γυράθε λόγκος κι ερημιά και κάτω η μαύρη γης

κι απάνω ο Πρωτομάστορας, Πρωτοπελεκητής,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Lorenzo στις 11 Ιούλιος 2010 στις 18:30 — 13 σχόλια

Σαν Επιτάφιος στα νερά, 'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα

Πέρασε η ζήση μου μ' εφτά

θολά ποτάμια διάδημα,

σαν Επιτάφιος στα νερά

'μπρός στων κυμάτων τ' άγημα.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Διάβαινε ο Επιτάφιος.

Στο πλάι σου γλυκοπέθαινα,

γαμπρός με τ' Απριλιού τ' αχνά

τα λουλακιά τα στέφανα.

Κι εσύ με βάσταγες σφιχτά.

Στον Άδη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την σβησμένο ρουμπαγιάτ στις 29 Ιούνιος 2010 στις 16:31 — 22 σχόλια

Μάνα μ', σγουρός βασιλικός . . .

http://aggelospapagewrgiou.blogspot.gr/

http://www.facebook.com/AgelosPapagewrgiou

Μάνα μ', σγουρός βασιλικός

κι αυλίτσα με πανσέδες,

δροσούλα κι Άη-Δημήτρηδες,

Θεό και μενεξέδες...

...Να ξαποσταίνει ήσυχα,

το σπίτι μες στη νύχτα,

να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Άγγελος Παπαγεωργίου στις 16 Οκτώβριος 2019 στις 8:00 — 44 σχόλια

Στα γένια μου τ' ατίθασα

Έκρυψα μες στα γένια μου τ' ατίθασα,

το αριστεριλίκι μου κι ησύχασα

και περπατώ στους δρόμους ασημάδευτος,

περίφροντις συνάμα κι ασυμάζευτος...

Μα έκεί, συχνά, στις παρειές μου, ανθίζουνε

χιλιάδες venceremos και σαλπίζουνε,

βγαίνουνε στο κλαρί, ψηλά στο μέτωπο

και ντουφεκάν' τον νου μου τον…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την φλεγόμενος καψούρης στις 27 Ιανουάριος 2013 στις 21:30 — 32 σχόλια

Δυο πεθαμένοι ποιητές

Δυο πεθαμένοι ποιητές,

κάτσαν' στο Σύνταγμα προχτές

κι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την μεσημβρινή ραστώνη στις 11 Φεβρουάριος 2013 στις 14:00 — 34 σχόλια

Το στοιχειό του Βίκου

Βαθιά στη θεοσκότεινη του Βίκου τη χαράδρα,

που στάζουν μάλαμα οι θολές ματιές των αστεριών,

βγαίνει τη νύχτα ένα στοιχειό,που 'χει τα μάτια μαύρα

και τρώει απ' το γλυκόπικρο το μέλι των γκρεμών.

Kέδρους έχει στα σπλάχνα του και ραγισμένα βράχια,

φωτιές στις κρύες φλέβες του και λόγκους στα μαλλιά

και στο κορμί του τ' άσαρκο, σπηλιές και καταράχια

και χιόνια κι ανεμόβροχα κι αγρίμια και πουλιά.

Διαβαίνει…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αντώνης Κατσαντώνης στις 12 Απρίλιος 2013 στις 0:23 — 39 σχόλια

Άνεμος

Θα μείνω πάντα ένας υγρός

άνεμος μελαγχολικός

στα νυχτωμένα δέντρα,

τη μοναξιά μου να ιστορώ

στα σύννεφα και στο νερό

και στου βουνού την πέτρα.

Άνεμος μελαγχολικός,

απόκοσμος περαστικός

μες στο βαρύ χειμώνα

μ' ένα τραγούδι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Βάλια Τσακίρη στις 9 Απρίλιος 2013 στις 16:00 — 42 σχόλια

Ο παρτιζάνος

Ο παρτιζάνος

Tον είδα τον πατέρα στον παράδεισο

με χίλιους Ελασίτες Ρουμελιώτες

αποσταμένους κι άγιους Δον-Κιχώτες,

να πίνει τσιπουράκι με γλυκάνισο.

Μισοί τα ντουφεκάκια τους καθάριζαν

απ' τη νοτιά, τη σκόνη και τη λάσπη

κι οι υπόλοιποι τ' αδέσποτα του Πλάστη

με τσάμικα…