Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οι δραπέτες

Με τους δραπέτες πάντοτε συντάχτηκα,
τους πάσης φύσεως -εννοώ- δραπέτες:
τους μόνους, τους τρελούς,τους ανυπόταχτους,
τους ξένους,τις πουτάνες,τους επαίτες...

Έβγαινα,με φεγγάρι,και τραγούδαγα
ένα παλιό,θλιμμένο πωγωνίσιο
και μες στα σκοτεινά τα στενοσόκακα,
σαν τις σκιές με παίρνανε ξοπίσω,

οι μόνοι,οι τρελοί,οι ανυπόταχτοι,
οι ξένοι,οι πουτάνες κι οι επαίτες
που κάνανε σουγιά το μισοφέγγαρο
και κόβαν' το παράπονό τους φέτες!

...Κι απ' τον στρατό ετούτον -'μπρός- τον άοπλο,
γρύλλος,εγώ,καλόπιανα τη νύχτα
και βάσταε το σκοτάδι χρόνια ολάκερα,
χωρίς ποτέ η αυγή ν' απλώνει δίχτυα...

..........................
Και μες στη νύχτα διάβαινε ξυπόλυτη
δραπέτισσα η ζωή μας η μοιραία,
απρόβλεπτη,ξαρμάτωτη κι απόλυτη,
φαρμακωμένη,λεύτερη κι ωραία!!!

Προβολές: 80

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την σβησμένο ρουμπαγιάτ στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:35: με τους δραπέτες πάντοτε...

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:36: Και μες στη νύχτα διάβαινε ξυπόλυτη
δραπέτισσα η ζωή μας η μοιραία,
απρόβλεπτη,ξαρμάτωτη κι απόλυτη,
φαρμακωμένη,λεύτερη κι ωραία!!!

Καταπληκτικο!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:43: Eπιτέλους το φως το αληθινό της ΠΟΙΗΣΗΣ!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 15:45: Έβγαινα,με φεγγάρι,και τραγούδαγα
ένα παλιό,θλιμμένο πωγωνίσιο
και μες στα σκοτεινά τα στενοσόκακα,
σαν τις σκιές με παίρνανε ξοπίσω,

Πολλά συγχαρητήρια!!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:09: '

"..οι μόνοι,οι τρελοί,οι ανυπόταχτοι,
οι ξένοι,οι πουτάνες κι οι επαίτες
που κάνανε σουγιά το μισοφέγγαρο
και κόβαν' το παράπονό τους φέτες! "

Κάθε στίχος μιλά για κάτι ...

Αγγίζει κι από μιά χορδή κάπου μέσα ...

Σε καθέναν έχει κάτι να πεί που δεν καταλαβαίνει ο άλλος ...

Αυτό είναι ποίηση ...

.

Σχόλιο από τον/την ΕΥΗ ΣΠΑΝΟΥ στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 16:37: που κανανε σουγια το μισοφεγγαρο και κοβαν το παραπονο τους φετες

ναι αυτη η ποιηση με αγγιζει

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 14 Δεκέμβριος 2010 στις 19:46: Πολλά βάρη σηκώνουμε

αγόγγυστα κι ωραία

απρόβλεπτα το θαύμα μας

θα δώσει φως μια μέρα....

Ωστόσο η ποιητική σου τέχνη είναι αξιοθαύμαστη!!!!!!!!!!!

Καλό σου βράδυ!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 15 Δεκέμβριος 2010 στις 0:42: Και μες στη νύχτα διάβαινε ξυπόλυτη

δραπέτισσα η ζωή μας η μοιραία,

απρόβλεπτη,ξαρμάτωτη κι απόλυτη,

φαρμακωμένη,λεύτερη κι ωραία!!!

φαρμακωμένη λεύτερη κι ώραια

ταυτίστηκα κι ενθουσιάστηκα πάλι