Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι

Την κρίση και τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι
κι έχω ένα πλάκωμα βαρύ κι ασήκωτο στα στήθια
και στον καθρέφτη του βουνού, χαράματα κοιτιέμαι,
ποιος είμαι ο έρμος,να μου πει, στα ντρέτα και στ' αλήθεια.

***************************************

Άι χρόνια-ποταμάκια μου, μες στα βουνά κλεισμένα,
γυράθε λόγκος κι ερημιά και κάτω η μαύρη γης
κι απάνω ο Πρωτομάστορας, Πρωτοπελεκητής,
τα γεφυράκια σας κοιτά τα βαριοραγισμένα.

Στην κοίτη, μνήμες-πέστροφες, για τις πηγές τραβάνε,
στα όχτια, μέρες-φρύγανα ξεραίνονται σωρό
και στο βυθό τον άφεγγο, τον κρύο, το σκοτεινό,
μαύρα φεγγάρια λούζονται τα όσα με καρτεράνε.

Άι, χρόνια-ποταμάκια μου, νερά σπαταλημένα,
χαμένα στ' ασυλλόγιστα στις στέρφες ερημιές. . .
Είναι μαχαίρι και φωτιά, ετούτες οι στιγμές,
που συλλογιέμαι αν πόρεψα καλά κι ευτυχισμένα.
..................................................................................
Η πέτρα έχει τη δόξα της και τα μαλάματά της :
το χιόνι, τον ασπάλαθο, τ' αγρίμι, το βοριά.
Μα, εγώ, μια διαβατάρισσα, επιπόλαια σκιά,
σαν θα χαθώ, πώς να διαβώ στην επικράτειά της ;

Τη σκέφτομαι τη μάνητα του λιθαριού την κρύα,
τόσο που υπήρξα αέρινος, μη στρέψει και μου πει:
"-Χώσου εκεί παράμερα, στη γη τη μαλακή,
κοντά στ' αλαφροχάλικα, τη λάσπη και τα βρύα."

Άι, χρόνια-ποταμάκια μου . . .

Προβολές: 134

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Lorenzo στις 11 Ιούλιος 2010 στις 18:36: Τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι
κι έχω ένα πλάκωμα στα στήθια
και στον καθρέφτη του βουνού κοιτιέμαι,
ποιος είμαι για να δω στ' αλήθεια.

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 11 Ιούλιος 2010 στις 19:49: Lorenzo, δεν είσαι μόνος σου με τα χαμένα χρόνια
Είναι μυριάδες ο ψυχές που δεν εσυμβουλεύτηκαν
Έγκαιρα μαλάματα της δοξασμένης πέτρας
Να υποχρεώσουν συστήμστα και συνδικαλιστές
Να` ακούσουν τα ποτάμια μας
Πριν πλημμυρίσουν κι άγρια ρημάξουνε
Όλες τις δουλικότητες και εξουσιαστές...

Την καλησπέρα μου

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Ιούλιος 2010 στις 21:04: Την κρίση και τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι
κι έχω ένα πλάκωμα βαρύ κι ασήκωτο στα στήθια
και στον καθρέφτη του βουνού, χαράματα κοιτιέμαι,
ποιος είμαι ο έρμος,να μου πει, στα ντρέτα και στ' αλήθεια

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lorenzo χωρίς λόγια!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Ιούλιος 2010 στις 21:05: Τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι
κι έχω ένα πλάκωμα στα στήθια
και στον καθρέφτη του βουνού κοιτιέμαι,
ποιος είμαι για να δω στ' αλήθεια.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Ιούλιος 2010 στις 21:38: Τη μάνητα της πέτρας συλλογιέμαι
κι έχω ένα πλάκωμα στα στήθια
και στον καθρέφτη του βουνού κοιτιέμαι,
ποιος είμαι για να δω στ' αλήθεια.
Καταπληκτικο!!!
Τα σεβη μου

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 12 Ιούλιος 2010 στις 0:31: Άι, χρόνια-ποταμάκια μου, νερά σπαταλημένα,
χαμένα στ' ασυλλόγιστα στις στέρφες ερημιές. . .
Είναι μαχαίρι και φωτιά, ετούτες οι στιγμές,
που συλλογιέμαι αν πόρεψα καλά κι ευτυχισμένα.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 12 Ιούλιος 2010 στις 0:32: σειρά να υποκλιθώ στο μεγαλείο σου

απίστευτος είσαι Lorenzo!!!

Σχόλιο από τον/την Κώστας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 1:27: Moυ ξανασηκώθηκε

Σχόλιο από τον/την Κώστας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 1:27: η τρίχα.

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 12 Ιούλιος 2010 στις 21:17: Άι, χρόνια-ποταμάκια μου, νερά σπαταλημένα,
χαμένα στ' ασυλλόγιστα στις στέρφες ερημιές. . .
Είναι μαχαίρι και φωτιά, ετούτες οι στιγμές,
που συλλογιέμαι αν πόρεψα καλά κι ευτυχισμένα

Αριστούργημα!!!!!!!!!!!