Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Γιάννης Ποταμιάνος -- Δεκέμβριος 2009 Αρχείο (13)

Ο καινούργιος χρόνος

Ο καινούργιος χρόνος

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ξαφνικά άρχισαν οι πόνοι,

Και τα περίεργα φουσκώματα

Τινάχτηκε από μέσα μου

Ένα πολύχρωμο αερόστατο

Και άρχισα να ανεβαίνω

στα σύννεφα

Τα δένδρα με χαιρετούσαν

Τα ποτάμια κυλούσαν

Οι σκύλοι αλυχτούσαν

Αδύνατο να κατέβω

Ίσως να με απογειώνουν,

σκέφτηκα,

εκείνα τα υπόγεια ρεύματα

της έμφυτης αισιοδοξίας μου

Και έφευγα

προς τον καινούργιο χρόνο,

καβάλα στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 30 Δεκέμβριος 2009 στις 20:44 — 13 σχόλια

Στήλες άλατος

Στήλες άλατος
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Μας κάλεσαν
οι καιροί
Και εμείς γυρίσαμε
Και παλέψαμε
Στα μονοπάτια της παλάμης
Αμφισβητήσαμε την μοίρα
Αλλά αυτοί
Στήλες άλατος μας άφησαν
Μετέωρες
Αδύναμες
Να ατενίζουμε την αδικία
του κόσμου

Όμως εμείς
το αλάτι μας σκορπάμε,
στον άνεμο
αμετανόητοι
Νοστιμίζοντας την Ιστορία

12 Σεπτεμβρίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 11:57 — 12 σχόλια

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

Δίδυμες λίμνες, τα μάτια της

γαλαζοπράσινες,

συννεφιασμένες

Και εγώ σε μια σχεδία γαντζωμένος

αρμενίζω

Χάνομαι στους καλαμιώνες

των βλεφάρων της

Προσμένω τον άνεμο να φέρει

τους αλήτες τ’ ουρανού, τα νέφη

Κι όταν ξεσπάσει η μπόρα

μαζί με τους χειμάρρους

…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Δεκέμβριος 2009 στις 19:30 — 12 σχόλια

Αχ αυτά τα μάτια της

Αχ αυτά τα μάτια της

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αχ αυτά τα μάτια της τα έκπληκτα

Τα αμήχανα, τα φοβισμένα

Που χάνονται στα όνειρα, στα βάσανα

τα πάθη

Ουρλιάζουν την αδυναμία τους

Κραυγάζουν την μοναξιά τους

Αχ αυτά τα μάτια της τα ευγενικά

τα υποταγμένα, τα ταπεινά

Που κρέμασαν σαν δάκρυα το θυμό τους

την απόγνωση, την θλίψη

Πόσο λαίμαργα προσμένουν την αποδοχή

Την επιβεβαίωση

Την κατανόηση

Αχ αυτά τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 21:05 — 9 σχόλια

Μαζί σου

Μαζί σου

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πρώτα κατέρρευσε ο ουρανός

Ύστερα έσβησαν τ’ άστρα

Ένα - ένα

Κατάπιαν τον εαυτόν τους

Έγιναν μαύρες τρύπες

Και εσύ έκλαιγες

Στην άκρη του κρεβατιού

Και κατόπιν σκοτάδι

Ξάπλωσες δίπλα μου

Η μουσική έπαιζε

Και εσύ σφιγγόσουν πάνω μου

Και γελούσες

Και ύστερα έσμιγαν τα δάχτυλα

Και πετώντας δραπετεύαμε

Μακριά, πάντα νότια

Στο δρόμο των πουλιών

Στις ζεστές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 13:59 — 5 σχόλια

Στους δρόμους της Αθήνας

Στους δρόμους της Αθήνας

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αγωνιστήκαμε στους δρόμους

της Αθήνας

Στα βρώμικα πεζοδρόμια

με τις φυματικές νεραντζιές.

Μας κυνήγησαν μέσα στα πάρκα

Ανάμεσα στους βρώμικους θάμνους

Κάτω απ’ τις μαυρισμένες ακακίες

της Ακαδημίας.

Σταθήκαμε όρθιοι φωνάζοντας συνθήματα

και τραγουδώντας

Στα προαύλια, στις ταράτσες

και στα παράθυρα

Στη Νομική, στο Πολυτεχνείο,

στα προπύλαια

Το χειμώνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 23:07 — 10 σχόλια

Νοσταλγίες

Νοσταλγίες

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Γλυκιά που είναι η νοσταλγία

μιας άλλης εποχής

Μιας άλλης γλώσσας

Τραχιάς και ιδιόμορφης

Φτωχιάς σε επίθετα

Πλούσιας σε ρήματα

και ουσιαστικά

Άκρατο το συναίσθημα να ξεχειλίζει

Στα στολισμένα μάτια

Με διαμάντια

Και οι σιωπές να πλουτίζουν

εξομολογήσεις, ερωτικές

Γλυκιά που είναι η νοσταλγία

για το λιτό τραπέζι

με το καρό τραπεζομάντιλο

με τις ελιές και το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 14 Δεκέμβριος 2009 στις 23:59 — 8 σχόλια

Έτσι ήταν τότε

Έτσι ήταν τότε

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ακόμα θυμάμαι

εκείνο το απόγευμα

Που με κρατούσες απ’ το χέρι

Και τον απαλό άνεμο

να φέρνει τα μαλλιά σου

στο πρόσωπό μου

Θυμάμαι που τραγούδησες

στην θάλασσα

Και μας πήρε το κύμα

σε μακρινό ταξίδι

Παρέα με τους γλάρους

και τα χελιδονόψαρα

Έτσι ήταν τότε

Μιλάγαμε

σε πουλιά και ξωτικά

Έτσι ήταν τότε

Βαδίζαμε

πάνω στα κύματα

Έτσι ήταν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 13 Δεκέμβριος 2009 στις 12:07 — 6 σχόλια

Ουρλιάζει η μοναξιά

Ουρλιάζει η μοναξιά

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ουρλιάζει η μοναξιά

σαν Λύκος

στην πανσέληνο

Λικνίζεται σαν σημαδούρα

δεμένη

Σε ανοιχτό πέλαγος

Σκουριά είναι η μοναξιά

Σε ναυάγιο που εξόκειλε

Σ’ άγνωστη αμμουδιά

Όρθια στέκεται

σαν παλιός φάρος, σβησμένος

Εγκαταλειμμένος

Που βλέπει τα πλοία να περνούν

Ολόφωτα

Ανεμόμυλος στο πεντανέμι

χωρίς φτερά και στέγη

Που τον περιφρονεί ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 12 Δεκέμβριος 2009 στις 0:08 — 8 σχόλια

Οι Δάσκαλοι

Οι Δάσκαλοι

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Δάσκαλοι Προμηθείς

Κάθε βράδυ τάπητες υφαίνουμε,

Με ανεκπλήρωτα όνειρα

και τις στερήσεις μας

Κάθε πρωί τουφεκίζουμε τα όνειρά μας

Με την πλάτη στημένα στον μαυροπίνακα

Χρόνια ατέλειωτα στο ίδιο μονοπάτι

Με επιμονή χελιδονιού

Φωλιές χτίζουμε με λέξεις

Με ουσιαστικά, ρήματα και επιρρήματα

Κεντάμε με υπομονή, αράχνης

Συναρτήσεις και εξισώσεις

Εργαλεία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 19:47 — 4 σχόλια

Έξοδος κινδύνου

Έξοδος κινδύνου
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Έγινα συγκαταβατικός
Σε φροντίζω,
Σου μιλάω ευγενικά
Σου καθαρίζω το πορτοκάλι
Σου κουβαλάω τις τσάντες
Σταμάτησα να θυμώνω
Να απαιτώ
Να ζηλεύω
Έπαψα πια να σ’ αγαπώ
Σου δείχνω ευγενικά
την έξοδο κινδύνου

2 Δεκεμβρίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 6 Δεκέμβριος 2009 στις 11:07 — 3 σχόλια

Εσπερινές ιχνηλασίες …

Εσπερινές ιχνηλασίες …

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

για τα αστέρια;

Το βράδυ ψάχνουμε

τα μυστικά των αστεριών

Τα βράδια υφαίνουμε

των ουρανών τους μύθους

Ποιος νοιάζεται την ημέρα

για την απεραντοσύνη;

Για την γεωμετρία του ουρανού;

Για πλανήτες μακρινούς ;

Για μυστικά και θρύλους;

Την νύχτα ανοίγουν

στην καρδιά μας οι πληγές

παίρνουν φωτιά αισθήματα και πάθη

Την νύχτα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 5 Δεκέμβριος 2009 στις 12:13 — 4 σχόλια

Οι μυρωδιές του κόσμου

Οι μυρωδιές του κόσμου

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Στα ποιήματά μου θα κολλήσω

γραμματόσημα

Συλλεκτικά και ακριβοθώρητα

Φυλακισμένα σε άλμπουμ

Που ποθούν να ταξιδέψουν

Τα ποιήματά μου θα στείλω

Σε όλες τις πολιτείες

του κόσμου

Σε ψεύτικους παραλήπτες

Για να επιστραφούν στον ποιητή

Έτσι σφουγγάρια ψυχής

θα γίνουν

Που θα ρουφήξουν τις μυρωδιές

του κόσμου

και τις γεύσεις του

Και όταν κάποτε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 3 Δεκέμβριος 2009 στις 20:16 — 8 σχόλια